* :- ( :-| :- ) *

Ο Αντίχριστος

Μια εβδομάδα προσπαθώ να πάω, τελικά τα κατάφερα χθες. Στην πρώτη απογευματινή. Κι όμως με "κράτησε" μέχρι αργά που έπεσα για ύπνο, σαν τα ναρκωτικά ένα πράγμα. Σ Ο Κ. Ο Αντιχριστος είναι σπουδαία ταινία (με κάποιες πολύ σκληρές σκηνές) και δεν περιγράφεται με λέξεις, μόνο βιώνεται. Αν είχα κάποιον αγαπημένο -απο τους τελευταίους μεγάλους- σκηνοθέτη αυτός σίγουρα θα ήταν ο Τριερ, όπως αν είχα κάποιο αγαπημένο -απο τα τελευταία μεγάλα- συγκρότημα θα ήταν οι Radiohead (λέμε τώρα...). Γαμώ ε?

Chers amis. Nous sommes Ödland

______________________________________

Όταν το αποφάσισα, ήμουν σίγουρος ότι θα έγραφα ένα μεγάλο κατεβατό την τελευταία μέρα. Σήμερα δηλαδή. Καθώς περνούσαν όμως οι μέρες στο μυαλό μου ερχόταν συνέχεια ο Hugh. Το Μόλις χώρισα/Μόλις παραιτήθηκα που είχε γράψει και μας είχε στείλει τότε το έχω διαβάσει πολλές φορές και έμοιαζε αξεπέραστο. Είχα γράψει ότι ήμουν περήφανος γι αυτόν τότε μπλα μπλα και άλλα συγκινητικά. Τις τελευταίες μέρες αρρώστησα, δεν είχα και δεν έχω δυναμή για τίποτα, ηθικό στον πάτο. Προσπαθώ να μαζέψω χαρτιά, να κλείσω τις τελευταίες εκκρεμότητες, δεν προλαβαίνω το ξέρω, θα πρέπει να έρθω και την επόμενη εβδομάδα για λίγες ώρες. Το γραφείο έχει τα χάλια του, το ίδιο κι εγώ, μόνο που αυτό θα μαζευτεί θα τακτοποιηθεί και σε λίγο θα αστράφτει απο τον επόμενο. Το ίδιο κι εγώ, ελπίζω. Προς το παρόν έχω δέκατα, μάλλον. Η Ι. μου σύστησε το παρακάτω ποίημα του Pablo Neruda. Κλείνω.

Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
όποιος έχει την τηλεόραση για μέντωρα του

Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου
και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης
αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,
που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,
που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν "αναποδογυρίζει το τραπέζι" όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω απο ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλυστρίσει απ' τις πανσοφές συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη
ή για τη βροχή την ασταμάτητη

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει
ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντα πως για να 'σαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.

Μονάχα με μιά φλογερή υπομονή
θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.