Σ/Κ

...στο Αγκίστρι. Με ένα ξεχαρβαλωμένο σταρλετάκι Σάββατο βράδυ, είμαστε έτοιμοι για "περιπέτειες". Είμαστε στην αναζήτηση ενός χωριού με μια ωραία ταβέρνα που τελικά βρίσκουμε αμέσως (το χωριό όχι την ταβέρνα), σταματάμε μια κυρία για να ρωτήσουμε που σερβίρεται αυτός ο ωραίος κόκκορας που είχαμε ακούσει, δεν το ξέρω είπε, της κυρα-Κατίνας νομίζω λέω εγώ, στον Παρνασσό? ξαναρωτάει μπερδεμένη, όχι εδώ στο Μετόχι λέω με σιγουριά, κάντε οπισθεν και θα βρείτε μια ταμπέλα Παρνασσος λέει, όχι χωριό, ταβέρνα, ααα είπαμε κατακόκκινοι. Αργά, στην αυλή του τροχόσπιτου κάτω απο εκατομμύρια αστέρια πρέπει να ακούστηκαν οι πιο χαζές και παιδαριώδεις ερωτήσεις που μπορεί να κάνει άνθρωπος. Η Ν. που έχει σπουδάσει αστρονομία προσπαθούσε με φιλότιμο να απαντήσει σε όλες. Μάταια. Σε απευθείας σύνδεση με Δράμα μέσω sms ανταλλάσουμε απόψεις με τον Ι. για τα συναισθήματα και τη λογοκρισία η μη, αυτών, μέχρι το πρωί. 8.30 το πρώτο μπάνιο -της ημέρας- είναι και το καλύτερο. Άλλωστε όπως έχω ξαναπεί, για μένα, η αίσθηση όταν επιπλέεις ανάσκελα στη θάλασσα με τα αυτιά σου να είναι κάτω απο την επιφάνεια της (ακούγοντας μια μείξη πλατσουρίσματος και χτύπων της καρδιάς) είναι το ωραιότερο πράγματα που φέρνει μαζί του το ελληνικό καλοκαίρι. Το πρωί νομίζω είναι πιο έντονο αυτό. Α, και τα κοκτέιλ. Με τον Χ. στη επιστροφή κοιταζόμαστε χωρίς να μιλάμε, καπνίζουμε συνεχώς στο πίσω μέρος του δελφινιού, κάποια κύμματα σκάνε στα πρόσωπα μας. Απλά φεύγουμε, δεν ήρθε το τέλος του κόσμου λέμε κοροϊδεύοντας. Η Αθήνα μ'αρέσει αυτην την περίοδο. Δεν έχει πολύ κόσμο/φωνές/κόρνες/αγενείς, αυτοί που έχουν μείνει πίσω σέρνονται, τους βλέπεις στο μετρό στους δρόμους, το έχουν πάρει απόφαση οτι θα περάσουν εδώ τον Αύγουστο είτε απο επιλογή είτε απο ανάγκη κι έχουν ηρεμήσει. Φαίνεται στα φανάρια ακόμα περισσότερο. Απο την άλλη βέβαια μπορεί να σε ρίξει η παραμονή στην Αθήνα αυτό το μήνα αν είσαι μόνος. Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα αν προτιμώ η όχι τον Αύγουστο στην πόλη.. Τα 3-4 -εντός των στενών ορίων του κέντρου- μπαρ που πηγαίνουμε, ετοιμάζουν τη χειμερινή ανακαίνιση, θα κλείσουν σε λίγο. Οι λιγοστοί που θα μείνουμε εδώ θα ψάξουμε μανιασμένα να βρούμε κάτι κάπου να περνάμε την ώρα μας, και όταν το βρούμε θα το ανακηρύξουμε ως το νέο alternative ναό του χειμώνα. Αστείο. Έτσι γίνεται πάντα. Τις εξετάσεις της επόμενης εβδομάδας δεν τις φοβάμαι πια. Δεν νοιάζομαι καθόλου δηλαδή για τα αποτελέσματα. Απλά θα ήθελα να τελειώνω γρηγορότερα με αυτό. Η στάση των γύρω μου είναι πραγματικά συγκινητική και αυτό είναι ένα απο τα θετικά αυτής της (ας το πούμε) εξέλιξης. Τα γεγονότα σε Μύκονο και Σαντορίνη (σαν αποκεφαλισμένοι πιγκουίνοι) με σόκαραν, σόκαραν και την αστυνομία, χτες το βράδυ πάλι είχαν επέλαση στο κέντρο και κυνηγούσαν τα μηχανάκια χωρίς κράνος. Όλα δουλεύουν τέλεια για ένα ακόμα  καλοκαίρι.