Έχοντας λύσει προς το παρόν το "θέμα" της ζέστης, ανακάτευα αρχεία και φακέλους στον υπολογιστή, μέχρι που βρήκα ένα κείμενο που είχα γράψει για το Summer make good των Mum (τελικά προφέρεται μουμ) και προοριζόταν για ένα περιοδικάκι που συνεργαζόμουν τότε.
"Tρίτο album για τους Ισλανδούς Mum που απ’ότι φαίνεται κερδίζουν επάξια μια θέση στην καρδιά μας. Η Kristin-απο τις αδελφές Valtysdottir-είναι πλέον η μόνη τραγουδιστρια του group. Περισσότερα ολοκληρωμένα τραγούδια, περισσότερα αναλογικά όργανα, λιγότερο φως. 12 παραμύθια υγρά, μελαγχολικά, γεμάτα προσμονή, σκοτεινούς θορύβους, μαγικά μουσικά κουτιά, φαντάσματα και ξωτικά, για πολλές και κατ’ιδίαν ακροάσεις.. Προτείνεται σε αυτούς-ξέρω πολλούς-που ονειρεύονται να ζήσουν σε ένα φάρο, ακούγοντας τα κύματα και τα καμπανάκια των πλοίων.. Σε έναν φάρο στην Ισλανδία ηχογραφήθηκε. Εκεί τριγυρνούσε και το πνεύμα της Bjork..."
Το (αρχικό) κείμενο ήταν μεγάλο και μου το έστειλαν πίσω. Το έκανα 80 λέξεις, τελικά δεν δημοσιεύτηκε ποτέ. Παρ' όλα αυτά οι mum παραμένουν στην καρδιά μου (απίστευτες -παραισθησιογόνες- νύχτες με αλογατάκια) , παρακολουθώ κάθε τους βήμα -αν και έχασα το περσινό live στο Synch- αλλά με βεβαιότητα μπορώ να πω ότι το Finally we are no one δεν το ξεπέρασαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου