Summertime

...and the livin' is easy. Τώρα που -επιτέλους- αποκλειστήκαμε απο το Euro, η ζωή όλων μας στην πόλη θα "κυλάει" καλύτερα. Θυμάμαι μια κουβέντα πριν μερικές μέρες που έλαβε χώρα σε ένα κρεβάτι (δεν είναι αυτό που φαίνεται) και ο καθένας απο τους τρεις μας είχε να πει και μια διαφορετική ιστορία για την φρενίτιδα του 2004. Για την αδικαιολόγητη καύλα των ελληναράδων και για την -υποτιθέμενη- αίσθηση εθνικής υπεροχής που πλανιόταν σε κάθε γωνιά της χώρας. Για τους ξυλοδαρμούς και τα μαχαιρώματα των αλβανών στην Ομόνοια, για την ηχορύπανση τις νύχτες (είχα σιχαθεί την ώρα και τη στιγμή που διάλεξα να μείνω στο κέντρο), για τη συνολική και άκρατη βλακεία που μας χαρακτηρίζει. Στην Θεσσαλονίκη δε, βγήκαν καβάλα στ' άλογα ως άλλοι Αϊ Γιώργηδες στις πλατείες. Συμφωνήσαμε και οι τρεις ότι δεν θέλαμε να ξαναζήσουμε κάτι τέτοιο και ευχηθήκαμε...και συνέβη. Ο έλληνας δεν βγαίνει στους δρόμους για τίποτα άλλο παρά για θέματα εθνικής υπερηφάνειας, μπάλα, γιουροβίζιον κλπ. Τον ληστεύουν κάθε μέρα παντού, του κλέβουν το πολυτιμότερο αγαθό -τον ελεύθερο χρόνο- στις ουρές, στις τράπεζες, στις δημόσιες υπηρεσίες, παντού, τίποτα, δεν κάνει τίποτα (αν και αυτός ο σουπερμαρκετικός ακτιβισμός δείχνει μια κινητοποίηση). Μέχρι να νοιώσει ότι κάποιοι άλλοι, ίσως, υπάρχει περίπτωση, να είναι ανώτεροι απ'αυτόν, εκεί τα σπάει. Βαρέθηκα. Χαλαρώστε αδέρφια. Ωραία ήταν στο Synch παρόλο που ψηθήκαμε και κάποιοι ήταν κατώτεροι των προσδοκιών... Έρχεται καύσωνας, βοήθεια μας. Η αίσθηση όταν επιπλέεις ανάσκελα στη θάλασσα με τα αυτιά σου να είναι κάτω απο την επιφάνεια της (ακούγοντας μια μείξη πλατσουρίσματος και χτύπων της καρδιάς) και τα κοκτέιλ είναι τα δύο ωραιότερα πράγματα που φέρνει μαζί του το καλοκαίρι. (έτσι δεν είναι?)