γκαου μπιου

KBHTA+handypark. Πρώτο μέρος. laptop, πλήκτρα, φωνή. Είχα πολύ καιρό να τον δω απο τόσο κοντά. Η συνειδητοποίηση ότι και μεις δεν είμαστε πια 19-20, μεγαλώσαμε, ήρθε σαν "απάντηση" στην πρώτη εντύπωση ότι ο Κ.Β γέρασε. Γκρίζα μαλλιά, εμφανώς τρακαρισμένος απήγγειλε/τραγούδησε όλα αυτά που τον έκαναν τόσο αγαπητό αυτά τα χρόνια. Η Μιράντα ήταν εκεί, όπως και το Δύο, η Πορνοστάρ, τα Κορίτσια καριέρας βεβαίως, οι Στέρεο Νόβα και οι τελευταίες δουλειές του. Αυτό που πάντα μου άρεσε ήταν ότι στα live συνεχώς πειράζει τα κομμάτια του, τίποτα δεν είναι το ίδιο. Χάνεις τους τίτλους, cut+paste τα λόγια απο το ένα στο άλλο, ασπρόμαυρες εικόνες στην οθόνη. Μέρος δεύτερο, με full μπάντα που λένε. Τώρα τα τραγούδια ήταν αγνώριστα, εκτός απο το Κύμα ίσως. Heavy κιθάρες με μια πιο "ελαφριά" ποπ ερμηνεία. Τολμηρή η όλη προσπάθεια αλλά καλώς η κακώς σε μένα δεν λειτούργησε (τα τραπέζια επίσης δεν βοηθούν). Προτιμώ τον Κωνσταντίνο σε αυτό που ξέρει -κατα τη γνώμη μου- να κάνει καλύτερα. Χειροκροτήματα, φωνές (μόνο αναπτήρες δεν άναψαν), encore. Χαμογελούσε συνεχώς σαν μικρό-χαζό παιδί. Με αυτό φύγαμε.    

Look left, do the right (you are in the monitor)

Σπιτάκια με κήπους στο West Hampstead, organic freakness-σε κάθε γωνιά-παντού, κάμερες, η αναζήτηση του I.C.A, porno (art?) films,  η Tate modern και ο ορίζοντας απο την μεταλική γέφυρα πάνω απο τον Τάμεση, κάμερες, όλα τακτοποιημένα, αστείοι dealers, λίρες, η Βασίλισσα, κάμερες, λεωφορεία που δεν σταματούν, έλεγχος, κλειστοφοβικό μετρό, οι ωραιότερες αγορές, κατανάλωση, πλαστικές κάρτες-δυστυχία, κάμερες, τσάι με μπαχαρικά, πυρετός, soya milk, φαγητό στο κρεβάτι, no smoking-no smoking-no smoking, ομπρέλα δολοφόνος, χαμόγελα, ο καλύτερος espresso σε Γαλλικό όμως καφέ, κάμερες, ουρές, πολυπολιτισμικότητα (πραγματική), τα βράδια της Παρασκευής χωρίς καλσόν, Κινέζικα καθρεφτάκια, αόρατοι συγκάτοικοι, ένας καθρέφτης που είδε πολλά, υγρασία, εξάντληση, αλλαγή πτήσης, ρεύμα στα δάχτυλα, μια χειραποσκευή παρακαλώ, κάμερες... Επιστροφή. Και τώρα τι...?

I'm a thief

"I am a thief because I acquire music from the Internet. Habitually. Gleefully. Unapologetically. I download, I stream, I burn, I rip and I glow. I shuffle through playlists, scour file sharing engines, peruse Web sites for music video selections and compile songs for mixes I make for my friends with less tune-hunting time than I have.I do it all to find The Song. The One that elevates me when I'm down or, conversely, compliments the hurt after a rough day. The One that makes my adrenaline surge, my serotonin flood, my blood rush to my head. The One that connects me to another person. The One that connects me to the artist who authored it. The One that connects me to myself.And yet, I'm told that by doing so, I am conducting burglary. I am accused of being unlawful. Unethical. Unloyal to musicians, even. Unloyal?" 

Όπως δημοσιεύτηκε πριν κάμποσα χρόνια στο θρυλικό mouschocolat απο τον tunik

άνιμαλ collective ,  amiina φρομ αϊσλαντ , μπανγκ-γκανγκ

Mystery of the Flamingos ost (μπάι σινεματικ ορκεστρα)  

jonh and jehn (όπως Jack&Meg) 

share e v e r y t h i n g

love, chocolates & freedom

Explosions in the sky

[lars henkel]

...of our minds (our bodies then)

Berlin or not Berlin;

screenings:

e-phos / 2005
Athens Video Art Festival / 2008
Synch / 2008

απο τη nalmita