Δευτέρα, Απριλίου 19, 2010

OOM*

Σκεφτόμουν πολύ καιρό να γράψω κάτι για τον "καινούριο" Οικονομίδη και τον Μαχαιροβγάλτη του που είδαμε μια Κυριακή πρωί, πραγματικά με την τσίμπλα στο μάτι, τώρα η ταινία μάλλον έχει πάρει το δρόμο προς τα φεστιβάλ πριν βγεί στις αίθουσες. Την ίδια περίοδο άρχισαν τα στερητικά σύνδρομα μιας και ολοκληρώθηκε και ο 4ος Dexter, αργότερα ο Hank Moody έγινε το "σύμβολο" μιας ολόκληρης παρέας (φαντάζομαι εκατομμυρίων), δεν θυμάμαι αν ήταν πριν η μετά, το άνευ προηγουμένου ισοπεδωτικό κόλλημα με τον Sufi, η "γνωριμία" με την εταιρεία Active Suspension, την καλτ πορνοσταρ/τραγουδίστρια Ike Reiko, τα ταξίδια που δεν γίνονται...



Ύστερα ήρθε η άνοιξη (μαζί και οι μέλισσες και τα χελιδόνια δειλά στα μπαλκόνια), οι ακόμα καλύτεροι Kammerflimmer Kollektief με τις αδερφές Cocorosie, το Πάσχα στο χωριό, τα καθημερινά σχεδόν Bloody Mary, τα μαύρα σενάρια για την οικονομία-τα λεφτά κάτω απ'το στρώμα, cd για διαλογισμό, η Αφρικανική σκόνη, η Ελληνική ηλιθιότητα, σχέδια για το καλοκαίρι, ο Malcolm McLaren πέθανε, η ομάδα opora συνεχίζει και φτιάχνει εκλεκτικά θεματικά mixtapes, το Akropolis reconstruction του Μαρμαρινού (δεν μου άρεσε), κάθε μέρα κάποιος γιορτάζει-όλοι Κριοί, τσιγάρα στο μπαλκόνι και ξαναφύτεμα στις γλάστρες, ένα ταινιάκι για τον αυτοκαταστροφικο Terry Papadina, πολλές βραδινές συζητήσεις μετα μουσικής... Μουσική παντού - πληροφορία-πληροφορία-πληροφορία, κρασαρισμα, αλτσχάιμερ, φορμάτ δεν γίνεται. Σημειώνω όπου μπορώ πράγματα που θέλω να κάνω να δω η να πω. Δεν μιλάω. Γράφω. Η μνήμη μου κρατάει το πολύ μια εβδομάδα, η Ισλανδική στάχτη κοντεύει κι αυτή τόσο, η φύση υπενθυμίζει την... παρουσία της (και οι παραγγελίες μου αργούν να φτάσουν). Θυμάμαι την ευφορία της Παρασκευής και τον κυριολεκτικά -πανέξυπνο, καλοδουλεμένο, πολυεπίπεδο- Fantastic Mr.Fox, του -όσα ναρκωτικά και να πάρω δεν θα αποκτήσω ποτέ την ευρηματικότητα του- Wes Anderson. Weeds!


[* out of memory]

Σάββατο, Απριλίου 10, 2010

Do you love me [?]

-Σου έχει περάσει ποτέ από το μυαλό ότι κάποιο από τα παιδιά σου θα μπορούσε να ζήσει μια ζωή σαν τη δική σου στα 20 του; Ανησυχείς γι’ αυτό;
-Όχι. Γιατί να ανησυχώ;

-Ξέρεις, για διάφορους κινδύνους. Όπως για παράδειγμα τα ναρκωτικά.
-Τα ναρκωτικά δεν με ανησυχούν. Αν γίνει junkie και χτυπάει ενέσεις θα είναι ένα πρόβλημα, αλλά αν καπνίζει χόρτο δε μου καίγεται καρφί. Αν καταλαβαίνει τι κάνει δεν θα είχα κανένα πρόβλημα. Θα είχα όμως μεγάλο πρόβλημα αν μια μέρα ερχόταν σπίτι με καπελάκι burberrys, μια εξάδα μπίρες στο χέρι του και μια μπάλα ποδοσφαίρου! Αυτό με κάνει να ανησυχώ πραγματικά. Είναι κάτι που δεν θα ήξερα πώς να το αντιμετωπίσω. Γάμησέ τα. Υπάρχουν χειρότερα πράγματα από το να παίρνει κάποιος ναρκωτικά. Όπως το να παίζει ποδόσφαιρο. Καταλαβαίνεις τι εννοώ... είναι πολύ συγκεκριμένος ο τύπος ανθρώπου που παίζει ποδόσφαιρο. Είναι κακομαθημένος, είναι ψυχοπαθής... Το junkie είναι ένα πραγματικά άκακο άτομο. Θεωρείται μεν απειλή, αλλά υπάρχουν πολλοί χειρότεροι άνθρωποι. Αυτοί ας πούμε που κλωτσάνε τη μπάλα. Το μόνο πρόβλημα με το junkie είναι ο απίστευτος χρόνος από τη ζωή του που πάει χαμένος. Μηδέν σχέσεις, Μηδέν επιτυχίες...

Συνέντευξη στα καμαρίνια

Πέμπτη, Απριλίου 01, 2010

The last days of March

- Αναρωτιέμαι -μιας και είναι νωρίς ακόμα για να σαλπάρουν τα πλοία για την Ικαρία και τη Γαύδο- που να είναι όλοι αυτοί οι επαγγελματίες διαδηλωτές, οι υποτιθέμενοι αναρχικοί, οι "αριστεροί" υπερασπιστές των μειονοτήτων και οι πολέμιοι της κοινωνικής αδικίας, αυτοί που σπάνε την Αθήνα με κάθε ευκαιρία και μετά τρέχουν και κρύβονται, είτε στα Εξάρχεια, είτε στα σπίτια τους στα βορεια προάστεια. Που είναι όλοι αυτοί τώρα που σκοτώθηκε ένας 15χρονος Αφγανός και όχι Έλληνας (αν και έχω την εντύπωση ότι αν ο Α.Γρηγορόπουλος δεν είχε δολοφονηθεί στα Εξάρχεια δεν θα γινόταν τέτοια φασαρία) απο βόμβα τρομοκρατικής οργάνωσης? Γιατί δεν είναι στους δρόμους? Και γιατί δεν βγήκαν στους δρόμους πριν κανα μήνα όταν απο σφαίρα αστυνομικού πάλι, σκοτώθηκε ένας Αλβανός πιτσιρικάς στο Βύρωνα? Και γιατί δεν καταλαβαίνουν όλοι αυτοί οι ψευτοεπαναστάτες ότι με αυτές τις συμπεριφορές πετυχαίνουν τα αντίθετα ακριβώς αποτελέσματα και ότι σιγά σιγά το σύνολο των ανθρώπων γίνεται όλο και πιο συντηρητικό? Στερούνται νοημοσύνης? Δεν έχουν αντιληφθεί ότι πλεόν κινούνται στην ιδια πλευρά με τα φασισταριά της Χρυσής Αυγής και ότι αν δεν σοβαρευτούν θα ταυτίζονται μαζί τους? Τα γνωρίζουν όλα.
- Οι προηγούμενοι δίσκοι και των 2 δεν ήταν ακριβώς απογοήτευση αλλά είχαν έντονα τα συμπτώματα κοπώσεως και έλλειψης πρωτοτυπίας. Κι 'ομως και τα κοκοροζια και οι Kammerflimmer έβγαλαν διαμάντια (αν θέλω να γίνω υπερβολικός).
- Πασπαλισμένο με πολύχρωμους ήλιους και φεγγάρια, φοίνικες και smileys έφτασε χθες στα χέρια μου το πολυπόθητο δέμα απο την Αγγλία. Η μικρή Κ. είχε επιμεληθεί τη συσκευασία και τα καλούδια έφτασαν σώα. Ok, άλλοι παραγγέλνουν δίσκους, άλλοι ρούχα και βιβλία... ο καθένας με τα θεματάκια του.
- Πρωταπριλιά!