Νεροοοοο

Άσε την άνοιξη να μπει (μπήκε)

Αυτή η εποχή ακόμα και για την Αθήνα, ειδικά μάλλον γι αυτήν είναι υπέροχη. Οι νερατζιές -όσες δηλαδή δεν έκοψε ο Ομέρ- πραγματικά μοσχοβολάνε, το ίδιο και τα χαμομήλια στο πάρκο του Ευαγγελισμού έξω απο το μετρό. Παρόλο που τα μάτια μου γίνονται κουμπότρυπες απο τον ήλιο καθημερινά (έχασα πάλι τα γυαλιά μου και ξαναγόρασα το ίδια για τρίτη φορά), τώρα μ'αρέσει. Δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω το πόσο ευεργετικός είναι και ας τρέμω στην υποψία του πρώτου καύσωνα που μπορεί να έρθει. Να κάτι που αναγνωρίζω στην Ελλάδα και δεν θα το βρω στο Βερολίνο (η όπου αλλού) που υμνώ κατα καιρούς. Αυτές τις εναλλαγές στις μυρωδιές. Νυχτολούλουδα και πασχαλιές στους πεζόδρομους. Ακόμα και στη βρωμόπολη. Οδός Ριζάρη λίγο μετά τις 2, αυτοκίνητα, πανσέληνος (χθες νομίζω), περπατάω κατα μήκος του Ε.Ι.Ε, στρίβω στη Χείρωνος, δύο 16χρονοι με skate και μπύρες στα χέρια βγαίνουν απο μια πολυκατοικία, δύο συνομηλικες τους χαχανίζουν πιο δίπλα και παρακάτω η "Κληματαριά". Η "Κληματαριά" ήταν μια παλιά ταβέρνα (εγώ δεν την πρόλαβα) με ταράτσα που έχει κλείσει χρόνια τώρα, όμως όποτε περνάω, η ταράτσα της που γύρω γύρω έχει νάυλον είναι φωτισμένη και κάποιοι τυχεροί, ακούγονται εκει πάνω να γλεντοκοπάνε και οι μυρωδιές απο τα ψητά γεμίζουν όλο το τετράγωνο. Πρέπει να ανακαλύψω τι γίνεται εκεί πάνω κάποια στιγμή. Ανεβαίνω τα σκαλάκια του άλσους, χαιρετάω τις γάτες και φτάνω στο σπίτι. Το καινούριο γιασεμί στο μπαλκόνι μυρίζει μέχρι μέσα.

Ο Χάρης Έλεκτρον, μια αποκάλυψη στο Kong απόψε.