Κυριακή, Οκτωβρίου 26, 2008

l a s t d a y s f a v s

Ταινία: Vicky Cristina Barcelona. Όχι γιατί είναι η νέα του Woody Allen. Ούτε για το περίφημο φιλί της Cruz με την Johansson. Αλλά γιατί έχει προκαλέσει έναν διάλογο. Menage a trois. Λειτουργεί, δεν λειτουργεί και υπο ποιές συνθήκες και προϋποθέσεις. Ξαφνικά όλη η πόλη συζητάει (ξανά) και προβληματίζεται για τις σχέσεις. Στα καφέ, στους δρόμους κάθε μέρα στήνω αυτί. Μηνύματα στην εκπομπή του Τζούμα για το θέμα, και όπως λέει και ο ίδιος, υπο τις κατάλληλες συνθήκες αυτό, αν σου συμβεί ποτέ, είναι υπέροχο όχι όμως με αυτήν την χυδαία έννοια της παρτούζας αλλά με αυτήν της συντροφικότητας, αγάπης και τρυφερότητας που μπορεί να αναπτυχθεί ανάμεσα σε τρεις -η και περισσότερους- ανθρώπους, που μπορεί να κρατήσει μπορεί και όχι.. Στους δύο πόσο κρατάει αλήθεια.. Μετά το σινεμά, με την Μ. ξεκινήσαμε μια κουβέντα που κράτησε ως τις 6 το πρωι, χωρίς φυσικά να καταλήξουμε κάπου, το γεγονός αυτό όμως, ότι μια ταινία ή η τέχνη γενικότερα (πέρα απο οποιαδήποτε "επαγγελματική" κριτική), προκαλεί αυτόν τον διάλογο -δεν συμβαίνει και πολύ συχνά τελευταία- είναι πολύ σημαντικό, ειδικά αν λάβουμε υπόψη ότι αυτόν (τον διάλογο) τον προκαλεί ένας σκηνοθέτης "φτασμένος" που δεν είναι πια στο peak της καριέρας του (αλλά εξακολουθεί να γυρίζει ενδιαφέρουσες ταινίες). Εξαιρετική η ερμηνεία του Bardem και μακράν η Rebecca Hall ήταν η ομορφότερη της ταινίας! 
Καφέ: Συλλαβή bookstore cafe. Στον πεζόδρομο της Τιμοθέου στο Παγκράτι. Λιτός αλλά πολύ προσεγμένος χώρος, με έναν ας πούμε "ευρωπαϊκό αέρα" όπου μπορείς να πιείς καφέ να διαβάσεις και να αγοράσεις βιβλία στον επάνω όροφο.
Ραδιόφωνο: Εκτός απο τα πρωινά του Τζούμα στον Εν Λευκώ, ο City ο σταθμός της Γιάννας, φώναξε τον Νένε, τον Πανούση και το δίδυμο Πανόπουλος-Κιντή (τα σπάνε), κάνοντας με να το ανοίγω που και που, δειλά. 
Τραγούδι: Jukes-Something important. Παίζει στο repeat συνεχώς. Soul/folk/pop απο το Bristol. Η Tammy Payne (Jukes) με έκανε μετά απο πάρα πολύ καιρό, να "ερωτευτώ" ένα τραγούδι. Το τελευταίο διάστημα "ερωτεύομαι" πρόσωπα που είτε είναι προβληματικά είτε είναι μακριά (ή και τα δύο μαζί). Τέλειο!  Boomp3.com 

Παρασκευή, Οκτωβρίου 17, 2008

Ελληνική πραγματικότητα

Fernand-Anne Piestre Cormon - Η φυγή του Κάιν ενώπιον της Κατάρας του Ιεχωβά (Cain flying before Jehovah's Curse)

Σε περίοδο κρίσης, παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, γιατί στην Ελλάδα μάλλον δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα, η καλύτερα, γιατί οι πολιτικοί μας "ηγέτες", μάς καθησυχάζουν σφυρίζοντας αδιάφορα, προσπαθώντας οι ίδιοι να σώσουν τα τομάρια τους αφού η μια σφαλιάρα (λέγε με σκάνδαλο) έρχεται μετά την άλλη (λέγε με προειδοποίηση η καταδίκη απο την Ε.Ε), η ελληνική εκκλησία, εκπλήσσει για ακόμα μια φορά με την απληστία, την υποκρισία, την σκληρότητα αλλά και την δίψα για εξουσία που την διακατέχει. Είτε αυτή "εκπροσωπείται" απο το Βατοπέδι, είτε απο την Αρχιεπισκοπή είναι το ίδιο και το αυτό. Δεν ενδιαφέρει κανέναν απο ποιόν "εκπρόσωπο του Θεού" έγιναν οι business. Σημασία έχει ότι έγιναν, όπως έγιναν με τα αποτελέσματα που όλοι ξέρουμε. Μέσα σ'όλα αυτά κυκλοφόρησε και μια είδηση (?), δεν ξέρω κατα πόσο αληθεύει, σχετικά με την περιουσία του μακαρίτη Αρχιεπισκόπου. Ο "Χριστόδουλος σας" λοιπόν, "φύλαγε" μεταξύ -πολλών- άλλων στη βίλα του Ψυχικού, καναπέδες και πολυθρόνες Versace και Armani,  έναν μεγάλο πολυτιμότατο πολυέλαιο Baccarat, 600 ζεύγη χρυσά ή αργυρά μανικετόκουμπα, τρείς δεκάδες σετ καθημερινά δεσποτικά άμφια, 50 επίσημες και μεγαλοπρεπείς αρχιερατικές στολές, 12 στέμματα από χρυσό και πολύτιμους λίθους, μάλλον δεν μπορώ να φανταστώ πόοοσο στοιχίζουν όλα αυτά, εκατοντάδες δωδεκάδες πανάκριβα χρυσά και αργυρά κουταλομαχαιροπήρουνα φίρμας Christofie,  δεκάδες μεταξωτές κλινοστρωμνές και μαξιλάρια (?), εκατοντάδες ζεύγη μεταξωτές πιζάμες (???), 4 ζωγραφικοί πίνακες αμύθητης αξίας που ανήκουν στο Μουσείο Μπενάκη και τους νοίκιαζε με μηνιαίο μίσθωμα που του καθενός η αξία είναι όσο τα μηνιαία μισθώματα τριών μεγάλων και πολυτελών ρετιρέ, 6 γκραβούρες με πανάκριβο μηνιαίο μίσθωμα από το ίδιο Μουσείο... και πάει λέγοντας. Η λίστα, αν είναι αλήθινή, είναι εντυπωσιακά μεγάλη. Χωρίς τα χρήματα βέβαια. 
Διαβάζω απο τη μία αυτό και απο την άλλη ένα άρθρο (του Φ.Γεωργελέ) του οποίου ένα απόσπασμα κάνω copy-paste παρακάτω:
(...) Η κρίση των προηγούμενων ημερών είναι μια πολύ βολική κρίση για όλους. Ήταν σε παγκόσμια κλίμακα, η επανάληψη της δικαιολογίας στην περίπτωση του ελληνικού σκανδάλου των δομημένων ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων. «Φταίνε ανίδεοι διοικητές ταμείων και άπληστοι χρηματιστές». Φταίνε τώρα τα golden boys, φταίνε τα subprimes, φταίει η Lehman. Δεν φταίει ο Τζορτζ Μπους, που 8 χρόνια τίναξε την αμερικάνικη οικονομία στον αέρα. Δεν φταίει η Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν μπορεί να προχωρήσει στην ολοκλήρωση, που δεν μπορεί να συμφωνήσει στην αναγκαιότητα ενός Ευρωπαίου υπουργού Οικονομικών. Δεν φταίνε οι πολιτικές επιλογές κάθε κυβέρνησης, κάθε χώρας. Οι επικλήσεις της παγκόσμιας κρίσης, οι αναφορές στο 1929, οι δραματικοί τόνοι έχουν σκοπό να κρύψουν την αποτυχία της οικονομικής πολιτικής. Να κρύψουν ότι κάθε χρόνο συντάσσεται ένας προϋπολογισμός που πέφτει έξω πριν ακόμα ψηφιστεί. Ότι το μαγαζί χρεοκόπησε και σε περίοδο οικονομικής κρίσης, όταν όλοι προσπαθούν να εξασφαλίσουν τη ρευστότητα, η κυβέρνηση στεγνώνει την αγορά με μερικά δισεκατομμύρια πρόσθετους φόρους. Ότι η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο έλλειμμα στην Ευρωζώνη. Η χώρα μας θα νιώσει την ύφεση και πολύ σκληρά. Αλλά γι’ αυτό δεν θα φταίει η Lehman Brothers και η AIG, όπως προσπαθούν να μας πείσουν με ύφος υπεύθυνου ηγέτη όσοι αυτές τις μέρες βρήκαν το χρυσό άλλοθι στα “golden boys”, τα “hedge funds”, το “shortselling” και τις άλλες εξωτικές λέξεις. Φταίει ότι στον προϋπολογισμό οι δημόσιες δαπάνες είναι μειωμένες κατά 950 εκατομμύρια, οι δαπάνες για την παιδεία είναι μειωμένες κατά 260 εκατομμύρια και οι δαπάνες για όπλα είναι αυξημένες κατά 800 εκατομμύρια. Φταίει το ότι η ελληνική οικονομία είναι ολόκληρη δομημένη στο μοντέλο αυτού του πλαστικού καπιταλισμού που αυτές τις μέρες χρεοκοπεί. Δεν παράγει τίποτα, ζει με τα λεφτά των άλλων, τις επιδοτήσεις της ΕΟΚ. Δανείζεται συνεχώς περισσότερο για να εξασφαλίσει ένα επίπεδο ζωής που δεν το έχει κερδίσει με τη δουλειά της. Στέλνει συνεχώς το λογαριασμό σε τρίτους, στους φορολογούμενους. Υπεξαιρεί τον πλούτο του δημοσίου και εφευρίσκει τις δικές της «εξωτικές λέξεις»: αντί για merge και παράγωγα, «χρυσόβουλα, σιγγίλια, βεράτια και τακρίρια»(...) 
Ειδικά για τον "πλαστικό καπιταλισμό" γίνονται συχνά συζητήσεις τελευταία. Για το γεγονός δηλαδή ότι όλοι, ζούμε πλασματικά. Με τις κάρτες και τα δάνεια, και ότι αν κάποια στιγμή για κάποιο λόγο, οι κάρτες μας σταματήσουν να ισχύουν, τι γινεται τότε? Η όποια ευημερία του Έλληνα είναι πλαστική. Όχι μόνο του Έλληνα δηλαδή (τι να πει και ο μέσος Ισλανδός που με το μεγαλύτερο κατα κεφαλήν εισόδημα 45.000 το χρόνο, μετά την κατάρρευση, έχει πέσει σε μαύρη κατάθλιψη κι εκεί σχεδόν δεν ξημερώνει) , απλά απ' όσο γνωρίζω, πουθενά αλλού δεν υπάρχουν αυτές οι αμέτρητες άτοκες δόσεις σε κάθε μια απο τις πάμπολλες κάρτες μας. Και οι κυβερνήσεις ανα τον κόσμο -δυστυχώς και οι Ευρωπαϊκές- θυμήθηκαν ότι απο κάπου τους περίσσευαν καποια δισεκατομμύρια ευρώ (κι αν όχι θα τα πάρουν απο' μας πάλι) για να ενισχύσουν τις τράπεζες. Πολλοί καλλιτέχνες και διανοούμενοι στην Αμερική μετά και απο αυτό το κερασάκι στην τούρτα-Μπους (σχεδόν αποκλειστικα υπεύθυνος για την κατάσταση εκεί αυτή τη στιγμή), δηλώνουν ανοιχτά ότι αν τελικά χάσουν οι Δημοκρατικοί  και άρα συνεχιστεί η ίδια πολιτική των Συντηρητικών (αμφιβάλλω βέβαια για το πόσο "προοδευτικοί" είναι και οι απέναντι), θα εγκαταλείψουν μια για πάντα τη χώρα. Αυτό είναι ένα ζήτημα που με απασχολεί έντονα τα τελευταία χρόνια και τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερους γύρω μου. Κάποιοι έχουν βάλει και deadline για τη μεγάλη φυγή. Όπως και στον πίνακα παραπάνω. Όπου θα μπορούσε να παραφραστεί ο τίτλος του. Όπου Κάιν μπαίνει ο εαυτός σου, όπου Ιεχωβάς ότι σε κυνηγάει, εφορεία, κράτος, τράπεζες... ή ξανά ο εαυτός σου.  

Παρασκευή, Οκτωβρίου 10, 2008

Fallen Shadows


Created+Directed by James Lima. 
Music+Lyrics by Antony and the Johnsons. 
Αυτό είναι το "promo" video της φθινοπωρινής κολεξιόν της Prada. Χωρίς πολλές φιοριτούρες, πόζες και λογότυπα. Και καταλαβαίνεις βλέποντας το, ότι δεν είναι τυχαίο που ο οίκος Prada είναι αυτός που είναι σήμερα, καταλαβαίνεις οτι πλαισιώνεται απο "σοβαρούς" ανθρώπους που ξέρουν καλά τη δουλειά τους, που ζούνε ΤΩΡΑ και η επιλογή των παραπάνω ονομάτων μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι. Yes Darling, But is It Art?  Yes it is! Το τραγούδι λέγεται Great white ocean.

Τετάρτη, Οκτωβρίου 08, 2008

Burn out

Θεαματικά αποτελέσματα σε άτομα που πάσχουν από σύνδρομο burn out (εργασιακή εξουθένωση και κατάθλιψη) επιτυγχάνονται μέσα απο έναν εναλλακτικό τρόπο θεραπείας που γίνεται σε δασικά οικοσυστήματα, με ποσοστά οριστικής ίασης 80%. Μέσα από οργανωμένη συμμετοχή και εργασία υπό παρακολούθηση γιατρών σε αγρο-δασικά αγροκτήματα επιτυγχάνεται θεραπεία και αποκατάσταση κάθε ηλικίας ατόμων με προβλήματα υγείας, (ψυχικά και σωματικά) κατάθλιψη, παιδιών με μαθησιακά προβλήματα, ψυχιατρικά ασθενών, ψυχικά ανάπηρων ,ατόμων που πάσχουν burn out, από άγχος, εξάρτηση από ουσίες, παραβατική συμπεριφορά κλπ. . Τέτοιες δράσεις είναι ενταγμένες στην πολιτική υγείας πολλών χωρών της ΕΕ. Στη Νορβηγία υπάρχουν 600 τέτοια θεραπευτικά αγροκτήματα , στην Ολλανδία 430, στην Ιταλία 300, στη Γερμανία 300, στην Αυστρία 250, στο Βέλγιο 140 και στη Σλοβενία 15.Αυτά επισήμανε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ερευνητής του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών και αντιπρόεδρος της ευρωπαϊκής δράσης ?Green care in agriculture ? Χρίστος Γαλλής με αφορμή το 3ο ευρωπαϊκό συνέδριο της δράσης που πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη με τη συμμετοχή επιστημόνων από 22 χώρες. «Στη Σουηδία υπάρχουν πάρα πολλά θεραπευτικά δάση με οργανωμένες μονάδες όπου με το περπάτημα, την υλοτομία, τη συλλογή καρπών και αντικειμένων, μέσα από σκηνοθετημένους κινδύνους επιτυγχάνονται θεραπευτικά αποτελέσματα. Αυτές οι θεραπείες έχουν ενταχθεί το σύστημα υγείας και μέσα από τα ασφαλιστικά τους ταμεία συνταγογραφούνται και οι πάσχοντες παίρνουν αναρρωτική άδεια για να κάνουν αυτές τις θεραπείες για ένα διάστημα. Η θεραπεία γίνεται μέσα από θεματοποιημένη εργασία υπό παρακολούθηση γιατρών. Συγκεκριμένα τη Νότια Σουηδία υπάρχει ένα θεραπευτικό αγρόκτημα για άτομα που πάσχουν από το σύνδρομο burn out (που οφείλεται στην εργασία), τους φέρνουν από τα ψυχιατρεία σα φυτά και σε 3-4 μήνες το 80% αυτών θεραπεύεται οριστικά έξω από τους κλειστούς χώρους των ψυχιατρείων, των κέντρων ψυχικής υγείας και των κλινικών έξω» επισήμανε ο κ Γαλλής. Παράλληλα υπογράμμισε ότι η κατάθλιψη στη Δυτική Ευρώπη τείνει να πάρει μορφή επιδημίας, ενώ στη χώρα μας αν και υπάρχει δεν φαίνεται πάρα πολύ. «Το υπουργείο Υγείας έχει κάνει κάποιες καμπάνιες αλλά εμείς προτείνουμε εναλλακτική θεραπεία έξω από τα ψυχιατρεία έξω από τους κλειστούς χώρους στη φύση και τα αγροκτήματα. Στη χώρα μας θα μπορούσαν θα δημιουργηθούν πρότυπα θεραπευτικά αγροκτήματα στα ορεινά χωριά όπου υπάρχουν με μικρές γεωργικές καλλιέργειες και δάσος. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχουμε μέχρι στιγμής επισήμως τέτοια οργανωμένα και αναγνωρισμένα αγροκτήματα. Όμως οι αγροτικές φυλακές που λειτουργούν στην Ελλάδα και ιδίως οι φυλακές Κασσάνδρας θεωρούνται πρότυπα θεραπείας παγκοσμίου ενδιαφέροντος (εδώ γελάνε). Ουσιαστικά οι φυλακές είναι πρότυπα αγροκτήματα. Στην Κασσάνδρα για παράδειγμα υπάρχει αγρόκτημα 4500 στρεμμάτων με ζώα και καλλιέργειες και οι κρατούμενοι εργαζόμενοι εκεί ουσιαστικά «θεραπεύονται» από την κατάθλιψη και την καταπίεση και ετοιμάζονται για την επάνοδο στην κοινωνία» πρόσθεσε ο κ. Γαλλής. (απο το e-tipos).
Στις αγροτικές φυλακές του Ναυπλίου πάντως δεν ισχύει τίποτα απο τα παραπάνω. Οι κρατούμενοι σκίζονται στη δουλειά μόνο και μόνο για να γλυτώσουν μερικά χρονάκια και το καταφέρνουν. Αυτός άλλωστε είναι και ο "ευσεβής πόθος" των δικηγόρων, να στείλουν τους πελάτες τους σε αγροτικές φυλακές. Στην Ελλάδα οι μισοί πάσχουν απο κατάθλιψη (και δεν το ξέρουν). Οι υπόλοιποι επικαλούνται τον ήλιο, τη θάλασσα, τις "ομορφιές" της χώρας μας και παραμυθιάζονται. Σύμφωνα και με τη wikipedia burnout is a psychological term for the experience of long-term exhaustion and diminished interest (depersonalization or cynicism), usually in the work context. It is also used as an English slang term to mean exhaustion. Burnout is often construed as the result of a period of expending too much effort at work while having too little recovery, but it is sometimes argued that workers with particular personality traits (especially neuroticism) are more prone to experiencing burnout. Further, it appears that researchers disagree about the nature of burnout. While many researchers argue that burnout refers exclusively to a work-related syndrome of exhaustion and depersonalization/cynicism, others feel that burnout is a special case of the more general clinical depression or just a form of extreme fatigue/exhaustion (thus omitting the cynicism component). Σε έναν ιδανικό κόσμο η Ελλάδα με τους χαμηλότερα αμοιβόμενους αλλά και με τις περισσότερες ώρες, εργαζομενους στην Ευρώπη, θα έπρεπε να ήταν η πρώτη που θα διέθετε χώρους και θεραπείες αλλά εδώ τα ράντσα κλείνουν ακόμα τους διαδρόμους των νοσοκομείων και τα ιατρικά απόβλητα καταλήγουν στους κοινούς κάδους απορριμάτων.

Δευτέρα, Οκτωβρίου 06, 2008

Port Royal

Η εικόνα τα λέει όλα. Η μάλλον δείχνει τη μια πλευρά των Port Royal, τη χιουμοριστική, που εγώ τουλάχιστον δεν γνώριζα. Γιατί μπορεί να μην τους φαίνεται εξαρχής αλλά οι πιτσιρικάδες απο την Ιταλία είναι άψογοι σ'αυτο που κάνουν και αν μη τι άλλο επαγγελματίες. Ο λόγος για το διπλό live χθες βράδυ στο Kinky Kong, με αφορμή το split cd που κυκλοφόρησαν οι προαναφερθέντες μαζί με τον Έλληνα Absent without leave που δικαίωσε (?) όσους έχασαν τους R.E.M στο Καλλιμάρμαρο. Ξέρω οτι οι "θιασωτες" του ambient/post (whatever) ήχου ίσως θυμώσουν μαζί μου, αλλά αυτές οι δεκάλεπτες συνθέσεις "έχουν νόημα" όταν καταλήγουν κάπου, είτε αυτό λέγεται ξέσπασμα, είτε ένα έξυπνο αναπάντεχο γύρισμα ή φινάλε, αλλιώς καταντούν κουραστικές (είναι ήδη πολύ προβλέψιμες), ιδίως αν απευθύνεσαι σε ορθίους που η απόσταση τους απο σένα είναι ούτε μισό μέτρο. Κάναμε τον παραλληλισμό -με τον Γ.- ενός πολύωρου, αργού αυνανισμού, με την εκσπερμάτωση όμως να ματαιώνεται επ' αόριστον. Έτσι η μια ώρα που έπαιξε ο Absent without leave -εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων- ήταν πολύ υποτονική και ανάγκασε αρκετούς να αποχωρήσουν. Για τους Port Royal θα παραπέμψω σε διάφορα βίντεο στο δίκτυο γιατί ίσως μόνο έτσι μπορεί να πάρει κάποιος μια γεύση απο τις ζωντανές εμφανίσεις τους, ακούγοντας, βλέποντας τις πολύ εύστοχες και έξυπνα σκηνοθετημένες εικόνες που συνόδευαν το κάθε κομμάτι ξεχωριστά και διαβάζοντας τα real time "μηνύματα" που έπεφταν απο πάνω. (H φωτο απο εδώ)