Μετά απο ένα Σ/Κ τουρισμού στην Αθήνα, δείχνοντας τις ομορφιές (ποιες?) της στους "Ευρωπαίους" φιλοξενούμενους μου και αφού επιτέλους η γάτα ήρθε στο νέο της σπίτι, είπα να ανοίξω και τις τελευταίες κούτες που είχαν μείνει πεταμένες στο διάδρομο. Πολλές ώρες μετά, καθώς ανακάτευα τα λιγοστά cd που κατάφεραν και μετακόμισαν μαζί μου, έπεσα πάνω στο εξαιρετικό Distance των Flying Saucer Attack. To Distance που κυκλοφόρησε το 1994 (και ήταν μια συλλογή απο singles και όχι το δεύτερο τους album), αγαπήθηκε πάρα πολύ απο εκείνη τη γενιά που είχε αρχίσει να βαριέται την indie pop ανακύκλωση της σκηνής του Λονδίνου και είχε αρχίσει να την ψάχνει σε μικρά labels, για νέους μουσικούς και ακούσματα. Απο τη σκηνή του Bristol που άνθισε στα 90's, εκτός απο τους Portishead ξεπήδησαν -μεταξύ άλλων- και άλλα δύο σχήματα με διαφορετικό ήχο, σαφώς μικρότερο πυρήνα οπαδών αλλά το ίδιο πιστών. Οι Third Eye Foundation του Matt Elliott και οι Flying Saucer Attack των Pearce-Brook. Μιας και όρος post rock δεν είχε εφευρεθεί τότε, ήταν αρκετά δύσκολο για τους δημοσιογράφους να τους βάλουν κάτω απο μια ταμπέλα, πράγμα που ίσως συνέβαλε στο γεγονός ότι αμφότεροι, ποτέ δεν έγιναν γνωστοί στο ευρύ κοινό. Ο ήχος τους είναι κάτι σαν experimental dreamy space pop, αιθέριες αναφορές απο αυτόν της 4ΑD, shoegaze, ambient ατμόσφαιρες με lo-fi κιθαριστικές εξάρσεις αυτός των F.S.A, ηλεκτρονικά και λούπες αυτός των Τ.Ε.F (γαμημένες ταμπέλες). Καλός ο πρόλογος, αλλού θέλω να καταλήξω. Ακούγοντας ξανά και ξανά το Distance (υπο τις πλέον κατάλληλες συνθήκες), άρχισαν να μου έρχονται στο μυαλό διάφορες καταστάσεις αλλά και ατάκες σχετικά με την Απόσταση, είτε απο προσωπική εμπειρία είτε απο φίλους και γνωστούς. Η απόσταση κάνει μια σχέση πιο δυνατή (κλισέ), Χμμ..δεν ξέρω, αυτό με την απόσταση το'χω ξανακάνει ήδη 2 φορές και δεν ξέρω αν θέλω..Ναι κι εγώ δεν ξέρω αν θέλω, μάλλον όχι, με φοβίζει η απόσταση (αναποφάσιστοι), Μην ανησυχείς θα μας κάνει καλό που θα είμαστε μακριά για λίγο (ναι καλά), Μα ο ένας στο Βορρά και ο άλλος στο Νότο? τι σχέση είναι αυτή? (απο απόσταση), Με φοβίζει πάρα πολύ, δεν θ'αντέξω, είναι δύσκολα (φοβισμένη), Πότε θα έρθεις? εγώ δεν ξέρω πότε θα ξανάρθω αλλά μπορείς να έρθεις εσύ όποτε θέλεις (υποσχέσεις), Όλο εγώ έρχομαι τον τελευταίο καιρό, δε νομίζεις? (άρχισαν τα προβλήματα), Οι σχέσεις απο απόσταση είναι καταδικασμένες να αποτύχουν (συμπέρασμα?), Δεν μπορώ να διανοηθώ οτι δεν θα σ'εχω δίπλα μου κάθε μέρα.. (ωχ), Θα σε "παρακολουθώ" απο μακριά (ναι, ok), Είπαμε να πάει για λίγο και βλέπουμε τι θα κάνουμε (δοκιμές), Αν βρει καμια άλλη εκεί θα δω τι θα κάνω (χμμ)... Συμπέρασμα? ποιο συμπέρασμα.. Η απόσταση λοιπόν, άλλοτε λειτουργεί "ενισχυτικά" άλλοτε όχι. Ποιος το γνωρίζει απο την αρχή και ποιος παίρνει το ρίσκο να κάνει προβλέψεις? Μπορεί μεν και δημιουργεί ένα ωραίο συναίσθημα, αυτό της προσμονής, στις αρχές η στο τέλος κάθε μήνα, διμήνου, τριμήνου κ.ο.κ, εμπεριέχει όμως και τους κινδύνους και δυσκολίες που ολοι γνωρίζουμε. Άρα, το μοναδικό συμπέρασμα που βγαίνει απ'όλη αυτή τη νιρβάνα-κατάσταση, είναι ότι οι F.S.A ήταν ένα σπουδαίο συγκρότημα αφού αφορμή για όλο αυτό το κατεβατό ήταν ένα και μόνο άλμπουμ τους (παίζει πάνω δεξιά) που σχεδόν 15 χρόνια μετά, παίζει στο repeat όλη μέρα.
