Τρίτη μεσημέρι

Ξεκίνησα να γράψω κάτι για τις ευρωεκλογές αλλά δεν... Τι να πει κανείς? Η διαπίστωση ότι ακόμα και σε τέτοια περίοδο, ας πούμε κρίσης, το προφίλ της Ευρώπης συνεχίζει να είναι κεντροδεξιό (η να σβήσω το κέντρο καλύτερα), δεν σημαίνει μόνο ότι τα "μη δεξιά" κόμματα στραβά αρμενίζουν, αυτό το ξέραμε, σημαίνει ότι ίσως δεν θα έχουν άλλη ευκαιρία να δράσουν ώστε έτσι να αποφευχθεί ο κινδυνος του να αφανιστούν εντελώς απο τη μία ή να καταντήσουν οι γραφικοί γκρινιάρηδες μηδενιστές απο την άλλη (και ακόμα δε μίλησα για το κκε). Πάντως στην Σουηδία (μετά και την καταδίκη τελικά των υπεύθυνων του Pirate Bay πριν απο ένα μήνα) το Κόμμα των Πειρατών -το οποίο υποστηρίζει την ελεύθερη διακίνηση αρχείων μέσω internet- ήρθε πέμπτο και εξασφάλισε μια έδρα στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Στην Ελλάδα πάλι, ξαφνικά όλοι θυμήθηκαν (και κάτι θετικό έχουν να πούν) τον Μ.Παπαγιαννάκη. Αυτό δεν συμβαίνει πάντα όμως εδώ (και αλλού, αλλά κυρίως εδώ) ? Όταν χάνεται κανείς, αναγνωρίζεται το όποιο έργο του απο "εχθρούς" και "φίλους". Η ίδια ιστορία πάντοτε. Ναι και στο σπίτι τα ίδια, κλειστά παράθυρα μέχρι το βράδυ που πέφτει ο ήλιος και μετά συνεχόμενα κρύα ντους. Καύσων!