Λιγότερο απο μηδέν. Εκεί έφτασα το Σ/Κ. Ακτιβιστής του καναπέ. Και όταν σηκώθηκα για λίγο απο τον δικό μου, το έκανα για να πάω στον καναπέ ενός φίλου μου. Δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω η να ... γελάσω αποκλείεται. Όταν βγαίνεις στο μπαλκόνι και βλέπεις τον ουρανό να έχει ένα γκρι-πορτοκαλί χρώμα (που είναι αυτο το πορτοκαλοκοκκινο της Μοιραράκη?), δεν έχεις και πολλά περιθώρια, ειδικά αν έχεις δει στη σειρά τα τρια Zeitgeist με τους τραπεζίτες και το παπαδαριό και διαβάζεις ταυτόχρονα το Less than Zero του Bret Easton Ellis, μοιραία σου δημιουργείται η εντύπωση ότι αυτό ήταν, δεν υπάρχει φως πουθενά. Ένα μήνυμα της Ε. (το έπιασα το bbd) το βράδυ του Σαββάτου μου άλλαξε για λίγο τη διάθεση, μέχρι όμως να φτάσω στο σπίτι ξανακύλησα. Όλο το βράδυ άκουγα Σκάι. Σκατά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
δεν ξερω που σε ανακαλυψα..αλλα το Less Than Zero ειναι το αγαπημενο μου βιβλίο.
και εχεις δικιο...
ναι, μολις βρηκα και την ταινια που γυριστηκε αργοτερα και την κατεβαζω αλλα υποψιαζομαι οτι οπως -σχεδον- ολα τα βιβλια που γινονται ταινιες, ετσι κι αυτη θα ειναι κατω του μετριου. ειδωμεν
Δημοσίευση σχολίου