Διακοπές στην πραγματικότητα

Να μπορόυσες να χαθείς,
έστω για λίγο,
στα ερείπια του χρόνου,
(όπως χάνεται κανείς στους δρόμους μιας νέας Πομπηίας),
να ξεχάσεις το σημείο που στέκεσαι,
το σταθερό, αμετάβλητο κέντρο σου,
να υψώσεις τα μάτια στον ουρανό
να δεις ένα αστέρι που πέφτει...

Νά το! Κοίτα!
Ποιό? Που?

Χάρης Βλαβιανός-Διακοπές στην πραγματικότητα, εκδόσεις Πατάκη