Guinness

To Gravity bar βρίσκεται στον τελευταίο όροφο του εργοστασίου της Guinness, απ'οπου μπορείς να δεις όλο το Δουβλίνο. Σιγά το πράγμα βέβαια μιας και η πόλη είναι πάρα πολύ μικρή και σε καμιά περίπτωση όταν ακούμε τη λέξη πρωτεύουσα δεν είναι αυτό ακριβώς που μας έρχεται στο μυαλό. Παρ'ολα αυτά το εργοστάσιο ειναι εντυπωσιακό. Με τα 15 ευρώ της εισόδου έχεις μια άριστη ξενάγηση στο χώρο και στο χρόνο και δωρεάν ένα μεγάλο ποτήρι μπύρα στο μπαρ.

Τσουυβββ!!! Ο ήχος όταν το φανάρι γινεται πράσινο είναι απολαυστικός. Δεν έχω ξανακούσει τελειότερο και δυνατότερο τσουυβββ πουθενά. Πρέπει να είμασταν οι πιο χαζοί τουρίστες που έχουν δει οι Ιρλανδοί. Κολλούσαμε τ'αυτιά μας στο κουτί και γελούσαμε. Btw οι Ιρλανδοί είναι πολύ φιλικοί και πρόθυμοι να δώσουν οδηγίες όταν έχεις χαθεί, ειδικά όταν όταν βρέχει, ο αέρας σου έχει πάρει την ομπρέλα, η μεγαλύτερη θερμοκρασία είναι δέκα βαθμοί και τουρτουρίζεις σαν γνήσιος Έλληνας που νομίζεις ότι παντού είναι καλοκαίρι. Μάλλον όχι αυτό. Που έχεις τσεκάρει τη θερμοκρασία πριν φτάσεις αλλά λές αυτό το γνωστό "ναι μωρε, σιγά τωρα, μόλις πάω θα φτιάξει" κ.ο.κ.

Η επιστροφή στο Λονδίνο 24 ώρες μετά, συνοδεύτηκε με ακόμα μια μπορα, αυπνία και αναζήτηση ανοιχτού gourmet σουπερ μάρκετ. Κυριακή πρωί. Η Εβραϊκή κοινότητα σύσσωμη στην εκκλησία. Πολύ θα το εκτιμούσα αν μου έλυνε κάποιος την απορία πως στέκεται αυτό το - δε θυμάμαι πως λέγεται- καπελάκι στο κεφάλι τους ότι κι αν κάνουν. 

Το τετραήμερο πάντως ήταν γεμάτο. Μύηση στον κοντρουκτιβισμό των Rodchenko και Popova, δοκιμή τεσσάρων τουλάχιστον εθνικών κουζινών (για να καταλήξω ακόμα μια φορά ότι η αγαπημένη μου εξακολουθεί να είναι η ελληνική και δη, η κρητική), επιδρομή σε εκλεκτές σοκολάτες, ψέμματα στο "αριστερό αφεντικό" (σε εισαγωγικά και οι δυο λέξεις) ότι παντρεύω μια ξαδέρφη μου (αλήθεια παντρεύεται όμως την επόμενη εβδομάδα) και ένα γαμώτο πάλι, γιατί οι low cost εταιρείες αποφεύγουν την Ελλάδα - η ανάποδα, γιατί αυτή τις αποφεύγει...