The last days of March

- Αναρωτιέμαι -μιας και είναι νωρίς ακόμα για να σαλπάρουν τα πλοία για την Ικαρία και τη Γαύδο- που να είναι όλοι αυτοί οι επαγγελματίες διαδηλωτές, οι υποτιθέμενοι αναρχικοί, οι "αριστεροί" υπερασπιστές των μειονοτήτων και οι πολέμιοι της κοινωνικής αδικίας, αυτοί που σπάνε την Αθήνα με κάθε ευκαιρία και μετά τρέχουν και κρύβονται, είτε στα Εξάρχεια, είτε στα σπίτια τους στα βορεια προάστεια. Που είναι όλοι αυτοί τώρα που σκοτώθηκε ένας 15χρονος Αφγανός και όχι Έλληνας (αν και έχω την εντύπωση ότι αν ο Α.Γρηγορόπουλος δεν είχε δολοφονηθεί στα Εξάρχεια δεν θα γινόταν τέτοια φασαρία) απο βόμβα τρομοκρατικής οργάνωσης? Γιατί δεν είναι στους δρόμους? Και γιατί δεν βγήκαν στους δρόμους πριν κανα μήνα όταν απο σφαίρα αστυνομικού πάλι, σκοτώθηκε ένας Αλβανός πιτσιρικάς στο Βύρωνα? Και γιατί δεν καταλαβαίνουν όλοι αυτοί οι ψευτοεπαναστάτες ότι με αυτές τις συμπεριφορές πετυχαίνουν τα αντίθετα ακριβώς αποτελέσματα και ότι σιγά σιγά το σύνολο των ανθρώπων γίνεται όλο και πιο συντηρητικό? Στερούνται νοημοσύνης? Δεν έχουν αντιληφθεί ότι πλεόν κινούνται στην ιδια πλευρά με τα φασισταριά της Χρυσής Αυγής και ότι αν δεν σοβαρευτούν θα ταυτίζονται μαζί τους? Τα γνωρίζουν όλα.

- Οι προηγούμενοι δίσκοι και των 2 δεν ήταν ακριβώς απογοήτευση αλλά είχαν έντονα τα συμπτώματα κοπώσεως και έλλειψης πρωτοτυπίας. Κι 'ομως και τα κοκοροζια και οι Kammerflimmer έβγαλαν διαμάντια (αν θέλω να γίνω υπερβολικός).

- Πασπαλισμένο με πολύχρωμους ήλιους και φεγγάρια, φοίνικες και smileys έφτασε χθες στα χέρια μου το πολυπόθητο δέμα απο την Αγγλία. Η μικρή Κ. είχε επιμεληθεί τη συσκευασία και τα καλούδια έφτασαν σώα. Ok, άλλοι παραγγέλνουν δίσκους, άλλοι ρούχα και βιβλία... ο καθένας με τα θεματάκια του.

- Πρωταπριλιά!