OOM*

Σκεφτόμουν πολύ καιρό να γράψω κάτι για τον "καινούριο" Οικονομίδη και τον Μαχαιροβγάλτη του που είδαμε μια Κυριακή πρωί, πραγματικά με την τσίμπλα στο μάτι, τώρα η ταινία μάλλον έχει πάρει το δρόμο προς τα φεστιβάλ πριν βγεί στις αίθουσες. Την ίδια περίοδο άρχισαν τα στερητικά σύνδρομα μιας και ολοκληρώθηκε και ο 4ος Dexter, αργότερα ο Hank Moody έγινε το "σύμβολο" μιας ολόκληρης παρέας (φαντάζομαι εκατομμυρίων), δεν θυμάμαι αν ήταν πριν η μετά, το άνευ προηγουμένου ισοπεδωτικό κόλλημα με τον Sufi, η "γνωριμία" με την εταιρεία Active Suspension, την καλτ πορνοσταρ/τραγουδίστρια Ike Reiko, τα ταξίδια που δεν γίνονται...

Ύστερα ήρθε η άνοιξη (μαζί και οι μέλισσες και τα χελιδόνια δειλά στα μπαλκόνια), οι ακόμα καλύτεροι Kammerflimmer Kollektief με τις αδερφές Cocorosie, το Πάσχα στο χωριό, τα καθημερινά σχεδόν Bloody Mary, τα μαύρα σενάρια για την οικονομία-τα λεφτά κάτω απ'το στρώμα, cd για διαλογισμό, η Αφρικανική σκόνη, η Ελληνική ηλιθιότητα, σχέδια για το καλοκαίρι, ο Malcolm McLaren πέθανε, η ομάδα opora συνεχίζει και φτιάχνει εκλεκτικά θεματικά mixtapes, το Akropolis reconstruction του Μαρμαρινού (δεν μου άρεσε), κάθε μέρα κάποιος γιορτάζει-όλοι Κριοί, τσιγάρα στο μπαλκόνι και ξαναφύτεμα στις γλάστρες, ένα ταινιάκι για τον αυτοκαταστροφικο Terry Papadina, πολλές βραδινές συζητήσεις μετα μουσικής... Μουσική παντού - πληροφορία-πληροφορία-πληροφορία, κρασαρισμα, αλτσχάιμερ, φορμάτ δεν γίνεται. Σημειώνω όπου μπορώ πράγματα που θέλω να κάνω να δω η να πω. Δεν μιλάω. Γράφω. Η μνήμη μου κρατάει το πολύ μια εβδομάδα, η Ισλανδική στάχτη κοντεύει κι αυτή τόσο, η φύση υπενθυμίζει την... παρουσία της (και οι παραγγελίες μου αργούν να φτάσουν). Θυμάμαι την ευφορία της Παρασκευής και τον κυριολεκτικά -πανέξυπνο, καλοδουλεμένο, πολυεπίπεδο- Fantastic Mr.Fox, του -όσα ναρκωτικά και να πάρω δεν θα αποκτήσω ποτέ την ευρηματικότητα του- Wes Anderson. Weeds!

[* out of memory]