Καλοκαίρι του 2001 προς το τέλος νομίζω, λογικά υπηρετούσα περήφανος τη θητεία μου. Γρήγορο ιντερνετ δεν υπήρχε τότε, μόνο στο πεντάγωνο. Ένα απόγευμα στο Goethe Institut στη δανειστική βιβλιοθήκη ψάχνουμε διάφορα. Εγω βρίσκω ένα ράφι γεμάτο με Γερμανικά cd, ανακατεύω, δεν ξέρω τίποτα. Βρίσκω Neubauten, το παίρνω. Δικαιούμαι να πάρω άλλο ένα. Διαλέγω αυτό με το ωραιότερο χαρτινο εξώφυλλο που είχα δει. Για τις επόμενες 2 εβδομάδες το άκουγα κάθε βράδυ, το Fragiles. Μικρές ιστοριούλες, παραμύθια, ηλεκτρονικοί -εύθραστοι- ήχοι και ψίθυροι, γκλοκενσπιλ, ακορντεον, θόρυβοι, θεατρικότητα, μελό, καμπαρέ, παιδικές φωνές, τις άκουγα μέσα στον ύπνο μου αργότερα. uncategorized. avant garde. Η έτσι το αντιλαμβανόμουν εγώ. Με αυτό το καταπληκτικό artwork.
Ψάχνοντας λίγο παραπάνω για την κυρία που τραγουδούσε, διαπίστωσα ότι μόνο τυχαίο δεν ήταν που ανάμεσα σε 100 περίπου cd, διάλεξα αυτήν, μαζί με τους Νeubauten να δανειστώ.
Η frau Becker είναι ηθοποιός, πρωτίστως. Δεν την έχω δει, άποψη δεν έχω. Ηθοποιοί γονείς, μικροί ρόλοι σε θεατρικές παραστάσεις, λίγο τηλεόραση και μετά μουσική. Τραγουδίστρια στο Stella Marris -των ανωτέρω- παντρεύεται τον Alexander Hacke ο οποίος της κάνει την παραγωγή και συμμετέχει στους δίσκους της. Βραβεύεται για κάποιους ρόλους της, περιοδεύει με τη Nina Hagen και φτιάχνει μουσική για ταινίες. Το 2002 χωρίζει με τον Hacke (τι περίεργο) και έκτοτε συμμετέχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές στη Γερμανία, κάνει θέατρο και κινηματογράφο. Έχει να βγάλει χρόνια νέο δίσκο αλλά πολλά "φρέσκα" ονόματα μου τη θυμίζουν. Φαντάζομαι ότι τα κωλόπαιδα της weird σκηνής όλο και κάποιον καλό λόγο θα έχουν γι' αυτήν. Kleiner Zirkus...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου