Τρίτη, Απριλίου 29, 2008

Κιότο

1. Τι είναι το Κιότο;

Πόλη της Ιαπωνίας με 1,5 εκατομμύριο κατοίκους. Εκεί συγκλήθηκε το 1997 η ομώνυμη συνέλευση, που κατέληξε στην έκδοση του ομώνυμου Πρωτοκόλλου.


2. Τι είναι το πρωτόκολλο του Κιότο;

Είναι ένα νομικό εργαλείο, το οποίο υπέγραψαν 141 χώρες από όλο τον κόσμο, ανάμεσα σε αυτές και η Ελλάδα. Υπογράφοντας μια χώρα το πρωτόκολλο του Κιότο δεσμεύεται ότι θα μειώσει τις εκπομπές έξι αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.


3. Ποιες είναι οι υποχρεώσεις της Ελλάδας, βάσει του Πρωτοκόλλου;

Αυτή την περίοδο (2008-2012), να συγκρατήσει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου στο +25% σε σχέση με το 1990, που ορίστηκε ως «έτος βάση». Ο στόχος φαίνεται σε αυτή τη φάση εφικτός.


4. Πώς επιτυγχάνεται αυτός ο στόχος;

Στην Ευρωπαϊκή Ενωση, κάθε κυβέρνηση πρέπει να καταρτίσει ένα «εθνικό σχέδιο», βάσει του οποίου «μοιράζονται» τα δικαιώματα εκπομπών στους βασικούς κλάδους και συγκεκριμένα στις βιομηχανίες. Το Α’ Εθνικό Σχέδιο αφορούσε την περίοδο 2005-2007. Το Β’ Εθνικό Σχέδιο δεν έχει ακόμα εγκριθεί: αφορά την περίοδο 2008-2012 και κατένειμε δικαιώματα εκπομπής 328 εκατ. τόνων σε 152 επιχειρήσεις.


5. Η Ελλάδα θα εκπέμψει περισσότερους ή λιγότερους ρύπους σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο;

Η Ελλάδα αναγκάστηκε τελικά να δεχθεί μείωση 6,4 εκατ. τόνων για την περίοδο 2008-2012, έναντι αύξησης 4,3 εκατ. τόνων που είχε αρχικά ζητήσει.


6. Ποια βιομηχανία έχει το μεγαλύτερο μερίδιο στην Ελλάδα;

Η ΔΕΗ, που είναι η πιο ρυπογόνος επιχείρηση στη χώρα. Από τους 328 εκατ. τόνους CO2 που δικαιούται να εκπέμψει η χώρα για το 2008-2012, η ΔΕΗ δικαιούται τους 230 εκατ. τόνους, ήτοι το 70,1%.


7. Τι είναι οι ευέλικτοι μηχανισμοί του πρωτοκόλλου του Κιότο;

Μια χώρα μπορεί να πετύχει το στόχο της, είτε μειώνοντας τις εκπομπές της, ή χρησιμοποιώντας κάποιους ειδικούς μηχανισμούς που πριμοδοτούν όσους μειώνουν τις εκπομπές τους.


8. Τι είναι το χρηματιστήριο ρύπων;

Η εμπορία εκπομπών ή αλλιώς χρηματιστήριο ρύπων είναι ο πιο γνωστός από τους ευέλικτους μηχανισμούς. Βάσει του μηχανισμού αυτού, κάθε χώρα ή βιομηχανία που έχει επιτύχει να μειώσει τις εκπομπές της πέραν των αρχικών στόχων μπορεί να πουλήσει το περισσεύον δικαίωμα εκπομπών σε άλλη χώρα ή επιχείρηση και να βγάλει κέρδος. Με τον τρόπο αυτό επιβραβεύεται.


9. Ποιες είναι οι τιμές των αερίων του θερμοκηπίου;

Σήμερα το δικαίωμα εκπομπής ενός τόνου CO2 πωλείται προς 25 ευρώ. Εκτίμηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι ότι η τιμή θα φθάσει σταδιακά ακόμα και τα 40 ευρώ/τόνο!


10. Ποιοι είναι οι υπόλοιποι ευέλικτοι μηχανισμοί;

Η παροχή κινήτρων στις βιομηχανίες των αναπτυγμένων χωρών να επενδύσουν σε τεχνολογίες μείωσης των αερίων του θερμοκηπίου στις αναπτυσσόμενες χώρες ή σε χώρες που έχουν δεσμευτεί για μειώσεις μέσω του Κιότο (λ.χ. οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης).

(Απο την Καθημερινή της Κυριακής)


Η Ελλάδα τι σχέση έχει με το "Κιότο"? Πλέον καμία. Η ένδοξη χώρα με τους κουτοπόνηρους πολιτικούς απεβλήθη απο τους μηχανισμούς που προβλέπει το σχετικό πρωτόκολλο γιατί κρίθηκε αναξιόπιστη. Τα στοιχεία δηλαδή που στέλνουμε στους "ξένους" απέχουν πολύ απ'την πραγματικότητα η καλύτερα δεν έχουμε επαρκείς μηχανισμούς για την μέτρηση των ρυπων, όπως δεν έχουμε για την οικονομια, για την παιδεία κλπ κλπ. Ας μην "ακουμπήσουμε" καλύτερα  το θέμα των ανθρώπινων δικαιωματων και  τις καθημερινές συστάσεις και επιπλήξεις που δεχόμαστε απο διεθνείς οργανισμούς και παρατηρητήρια.  

Κυριακή, Απριλίου 27, 2008

Πάσχα στο χωριο..


...συγκέντρωση μετοίκων (που λέει και το τραγούδι). Δεν μου άρεσε ποτέ. Δεν κατάφερα να συμφιλιωθώ ποτέ με αυτή τη γιορτή, με αυτή την ιδέα. Απ' όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, σχέσεις με θρησκείες δεν είχα. Ok έχω πάει στο κατηχητικό γιατί εκεί συναντούσα τα κορίτσια. Πολλές φορές έρχονταν (τα κορίτσια) και με έπαιρναν απο το σπίτι. Να περπατήσουμε μαζί, ακόμα και με ομπρέλες όταν έβρεχε. Έχω κάνει "βόλτα" και με τον επιτάφειο αλλά μόνο για να δω καμιά ωραία κυρία. Γίνονταν πολύ όμορφες την συγκεκριμένη νύχτα. Παραμυθιαζόμασταν τότε ότι ενώ κρατούσαν το χέρι του άντρα τους, το μυαλό -και τα μάτια- τους ήταν σ' εμάς. Η φαντασία (η καλύτερη μου φίλη), δεν με εγκατέλειψε ποτέ! 
Κανιβαλικά έθιμα την Κυριακή, κάθε χρόνο -τα ίδια- και χειρότερα. Φέτος έχουμε πένθος. Ο παππούς πήγε στους ουρανούς (η όπου αλλού ήθελε). Το κανιβαλικό έθιμο ματαιώνεται. Μάλλον μεταλλάσ(σ)εται. Θα το κάνουμε στα κρυφά. Σε κλειστό κύκλο, δεν θα μας δουν οι γείτονες, αποφασίσαμε (όχι εγώ) οτι έτσι η συνείδηση μας θα είναι ήσυχη και θα φάμε μέσα στο σπίτι χωρίς πολλά-πολλά. Μαζί με τη νηστεία της Μ.Εβδομάδας (τρώμε ελιές αλλά όχι και λάδι), η υποκρισία σε όλο της το μεγαλειο. Διευκρινίζω οτι δεν έχω τίποτα με τη νηστεία, ίσα-ίσα που μερικές φορές επηρεάζομαι απο τους γύρω μου για λίγη αποτοξίνωση. Έχω πάρα πολλά με την εκκλησία αλλά θέλουν ανάπτυξη, πράγμα που δεν είμαι διαθέσιμος να κάνω αυτή τη στιγμή. Απο τα διόδια των εθνικών δρόμων ακούγεται ότι πέρασαν περισσότερα αυτοκίνητα απο κάθε άλλη φορά. Τα έξοδα επίσης είναι περισσότερα απο κάθε άλλη φορά. Ακούγεται αντιφατικό αλλά αν κοιτάξει κανείς γυρω του... Ο κοσμάκης τρέχει να γεμίσει τα ρεζερβουάρ με την πιο ακριβή -και σκάρτη- βενζίνη (βενζίνα τη λένε κάποιοι), χαίρεται, απότομα φτιάχνει η διαθεσή του για να χαλάσει στο πρώτο μποτιλιάρισμα, φοράει τα καλά του και βουρ για την επαρχία. Η ελληνική επαρχία πέθανε και δεν της το είπε κανείς. Στις επαρχιακές πόλεις πάσχουν όλοι απο κατάθλιψη και δεν το έχουν καταλάβει. Σκληρό, απόλυτο? Μπορεί. Η δική μου άποψη. Όταν εκεί έχει σταματήσει κάθε μορφή ανάπτυξης και επικοινωνίας με την "πρωτεύουσα" (χαχα) και τον έξω κόσμο, όταν οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι έχουν κατέβει η ανέβει στην Αθήνα (για να βγάλουν εκεί τα κόμπλεξ τους) και οι υπόλοιποι που έμειναν πίσω "βολεύτηκαν" στην δουλεια του μπαμπά (τις περισσότερες φορές μένουν μαζί του), στην καλύτερη περίπτωση  αγοράζουν ωραίο -οικογενειακό- αυτοκίνητο (και το κάνουν θέμα) για να πουλάνε μούρη στη γειτονιά, τότε σταματάει να γυρίζει και ο κόσμος. Γιατί τον κατέκτησαν. Εκπλήρωσαν τα ονειρά τους και "πέθαναν", ήδη συμπεριφέρονται σαν τους μεγάλους γονείς τους. Έχουν ένα όνομα στην κοινωνία και στην γειτονιά. Μην ακούσω τίποτα ρομαντικές αφέλειες περι γειτονιάς..Εκει συμβαίνουν πράγματα "άγρια" στα σκοτεινά. Θλιβερή ελληνική επαρχία. Λίγες εξαιρέσεις κάποια μικρά χωριουδάκια στην φύση (όπου υπάρχει) και κανα νησί με χαρακτήρα και αύρα διαφορετική. Μεγάλωσα στην επαρχία και αληθινά στεναχωριέμαι. Τα λέω η τα γράφω (δεν έχω αποφασίσει) εγώ, που βγαίνοντας στο μπαλκόνι μου βλέπω την πρώτη πρωτεύουσα του ένδοξου αυτού κράτους. Χρόνια Πολλά.      

der Traumkurs

Μ.Παρασκευή. Είδα στον ύπνο μου ότι ήμουν με τον Π.Γαϊτάνο. Απίστευτο! Δεν είχε το ίδιο μαλλί, ήταν κουρεμένος. Είμασταν σ'ενα σπίτι, υποτίθεται στην Αθήνα, αλλά στην εξοχή. Ισως κάπου στην Κηφισιά η την Εκάλη. Είχε βρέξει και το χώμα μύριζε. Είμασταν έξω. Νομίζω ότι φορούσε λευκό πουκάμισο. Εκεί κοντά ήταν ένα εμπορικό κέντρο όπου δούλευε ένας ξάδερφος μου, δεν θυμάμαι αν πήγαμε. Αποφασίσαμε να πάμε στο club decadence που -παραδόξως- ήταν πολύ κοντά και εκτός απο μπαρ-κλαμπ ήταν και δισκοπωλείο. Ανοίξαμε την πόρτα και είδαμε μερικούς αγριεμένους τύπους που κάθονταν σε ένα μεγάλο μακρόστενο τραπέζι στην μέση. Ένα άδειο σπίτι έμοιαζε, άσπρο, λίγο βρώμικο. Βρίσκω μια πόρτα που νομίζω ότι με οδηγεί στην σκάλα για τον επάνω όροφο. Ήταν η τουαλέτα, σαν αποθήκη σε κοτέτσι, παράπηγμα. Η κανονική πόρτα ήταν δίπλα ακριβώς αλλά δεν φαινόταν, την άνοιξε ο Γαϊτάνος. Βλέπουμε 2-3 κορίτσια που κάθονται κάτω δίπλα στην ξύλινη σκάλα, που είναι ακουμπισμένη στον τοίχο και οδηγεί στο πατάρι. Χαμογελάμε, μάλλον γνωριζόμαστε. Πρώτος ανεβαίνει εκείνος. Εγώ φοβάμαι λίγο γιατι πρέπει να κρατάω τη σκάλα σταθερά για να μην πέσω και γιατί τα κορίτσια απο κάτω με γαργαλάνε, με πειράζουν, μου χαϊδεύουν τον κώλο. Επιτέλους ανέβηκα. Δεν θυμάμαι τιποτα άλλο. 

Τρίτη, Απριλίου 22, 2008

Κορίτσια καριέρας

Είσαι η εικόνα που διαλύθηκε μέσα μου
Ένα πρωινό που αρνήθηκα μέσα μου
Να κοιτάξω τον κόσμο με αποστροφή
Τότε κατάλαβα πως η ζωή είναι αυτή
Ένα δελφίνι στο απέραντο φως
Και συ στην άκρη του κρεβατιού γυμνός
Να κοιτάς απ' έξω την άκρη της πόλης
Μια κόκκινη στάμπα στα φύλλα της χλόης
Ότι είναι ωραίο με δένει μαζί σου
Μόνο η αγάπη με δένει μαζί σου...
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, κορίτσια καριέρας
Μικροπόλεμοι μίας αδυσώπητης σφαίρας
Συγκρούονται πάνω μας σ' οποιοδήποτε δρόμο
Σαν κτίρια εξαπλώνονται παντού στον κόσμο
Πάνω στο τζάμι βλέπω πως έχω αλλάξει
Ήταν ένα παιδί που είχε πετάξει
Απ' την πιο ψηλή κορυφή του κόσμου
Κι έφτασε τώρα στα μισά ενός δρόμου
Σε βλέπω τώρα να έρχεσαι μπρος μου...
Αυτή την φορά να μη μ' αφήσεις
Έπαιζες πάντα με σκοπό να με χτυπήσεις
Μα αυτή τη φορά ας γίνουμε κάτι
Δύο υποψήφιοι με ένα μάτι
Όπως η εικόνα που διαλύθηκε μέσα μου
Ένα πρωινό που αρνήθηκα μέσα μου
Να κοιτάξω τον κόσμο με αποστροφή
Τότε κατάλαβα πως η ζωή είναι αυτή...
Κ.Β
Ένας απο τους ελάχιστους σύγχρονους ποιητές που διαθέτει αυτή η χώρα (αυτή η χώρα που περιγράφω στο προηγούμενο ποστ) και δεν το έχει πάρει χαμπάρι.
Καλύτερα ίσως..δεν της αξίζει


Πεθαίνω σαν χώρα

Την παράσταση που παίχτηκε το περασμένο καλοκαίρι στο ελληνικό φεστιβάλ σε σκηνοθεσία Μ.Μαρμαρινού και κείμενο του Δ.Δημητριάδη, την έχασα όπως και πολλά άλλα βέβαια. Είχα την τύχη (ακούει στο όνομα Αναστασία) να την δώ σε dvd πριν μερικές μέρες και ταράχτηκα τόσο πολύ που δεν μπορούσα να βγάλω λέξη. Τίποτα. Ένα σφίξιμο στο στομάχι (που υπήρχε και απο τις προηγούμενες μέρες αλλά έγινε πολύ ενοχλητικό), πνιγμένα δάκρυα (γιατί υπάρχει και αυτός ο "λανθάνων¨εγωισμός που υπαγορεύει ότι όταν βρίσκεσαι με κόσμο δεν αφήνεις τα συναισθήματα να σε παρασύρουν, μεγάλη κουβέντα, άλλη φορά), τόση ένταση που ανεβαίνει μέχρι το λαιμό αλλά δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια. Δεν στέρεψαν απλά δεν έβγαινάν. Ένα βαθύ και μακρύ.. ουφφφφ! Τελικά η παράσταση θα ανέβει και φέτος το καλοκαίρι-ελπίζω να προλάβουμε εισητήρια-κι εγώ ανυπομονώ αλλά ταυτόχρονα τρομάζω με το μέγεθος της "φόρτισης" που "ελπίζω" να βιώσω(!) Κάτι παρόμοιο μου είχε ξανασυμβεί σε μια συναυλία των (συγχωρεμένων) Godspeed You! Black Emperor και πίστευα ότι τότε μου τελείωσε. Για την Π(κεφαλαίο)αράσταση (και τα συναισθήματα) θα ξαναγράψω κάποια στιγμή, σήμερα όμως θέλω να (αντι)γράψω εδώ ένα απόσπασμα-παραληρημα του κειμένου του Δημητριάδη (γι'αυτη τη χώρα) απο την τελευταία σκηνή, δια στόματος Μπέμπας Μπλανς.
(...) ο κάθε πόρος της είναι και μια τσέτα, κάθε γωνιά της κι ένα λάζο, κάθε χιλιοστό της και μια τσάκα, είναι γεμάτη ξόβεργες θανάτου και κοφτερούς σουγιάδες, άντρο απατεώνων, και ηλιθίων, λημέρι άναντρων γαμιάδων και ανίκανων σωματεμπόρων, μας πατάει το κεφάλι μέσα στα σκατά της, μας δίνει λυσασμένες κλωτσιές στ'αρχίδια, μας λιώνεις μωρή, μας στραγγίζεις, μας ρημάζεις , μας διχάζεις , μας πνίγεις, μας καταδικάζεις, μας πεθαίνεις, μας πεθαίνεις σκρόφα, ξεπουλημένη, μολυσμένη (...) σε μισώ σε μισώ σε μισώ, θα πεθάνω τέρας και θα εξακολουθώ να σε μισώ, ναι, το μίσος βράζει μέσα μου, θέλω να γράψω τους ανάποδους ύμνους απ'αυτούς που γράφτηκαν ως τώρα γι'αυτήν, λέξη προς λέξη να την τουφεκίσω και να την παραχώσω σαν σκυλί με τα ίδια μου τα χέρια... (Το πεθαίνω σαν χώρα κυκλοφορεί απο την Άγρα)
Πόσο επίκαιρο μπορεί να είναι ένα κείμενο που γράφτηκε το 1978..πόσο δίκιο έχει ο Δημητριάδης..πόσο τραγικά αληθινά τα περιγράφει..πόσο πολύ συμφωνώ(εσεις?) με όλα αυτά..σε μια χώρα που δια[μορφώνεται] μέσω της τηλεόρασης..που κυβερνάει η λαμογιά..που δεν μπορείς να περπατήσεις..που κάνουν πολιτική οι παπάδες..που που που...κατεβατά, σεντόνια γράφονται γι'αυτήν..για την χώρα που δεν ελπίζεις και δεν περιμένεις τίποτα απο αυτήν (συνεχίζεται)

Παρασκευή, Απριλίου 18, 2008

ταταααααννν



Aδικία: ανομία # παρανομία # άδικο πράγμα # ζημιά # βλάβη # κάτι που δεν το αξίζει κανείς να το πάθει # απάτη, η

Ψάχνοντας στο δίκτυο για τους ακριβείς ορισμούς διαφόρων (η συγκεκριμένων) λημμάτων, έπεσα πάνω στο Devil's Dictionary του αμερικανού Ambrose Bierce που πρωτοκυκλοφόρησε το 1911 !! Με αυτόν τον τρόπο ο Bierce προσπάθησε να σατίρισει τις κοινωνικές, επαγγελματικές και θρησκευτικές συμβάσεις της συντηρητικής χώρας του-χεχε δεν βλέπω και μεγάλη αλλαγή απο τότε-και λογοκρίθηκε οσο κανείς άλλος. Αντιγράφω μερικά λήμματα που ψάρεψα απο διαφορα φορουμ και έχουν ένα ενδιαφέρον.

Αλήθεια: ευφυής σύνθεση της επιθυμίας με την πραγματικότητα.
Αδικία: Το ελαφρύτερο στα χέρια όταν το πετάς σε άλλους και το βαρύτερο στην πλάτη όταν στο πετάνε και το κουβαλάς εσύ
Ειλικρινής επιθ. Κωφάλαλος και αναλφάβητος.
Έλεος ουσ.Ανθρώπινο χαρακτηριστικό,το οποίο αγαπούν ιδιαιτέρως οι ένοχοι που συλλαμβάνονται
Εγωιστήςεπίθ. Αυτός που δεν μπορεί ν' αντιληφθεί τον εγωισμό των άλλων.

Επιμονήουσ.Ασήμαντη αρετή,μέσω της οποίας η μετριότητα κατορθώνει εντυπωσιακά πράγματα
Έρωταςουσ.Παροδική φρενοβλάβεια,η οποία θεραπεύεται με γάμο ή απομάκρυνση του ασθενούς από τους παθογόνους παράγοντες.Η πάθηση αυτή,όπως η τερηδόνα και πολλές άλλες,είναι διαδεδομένη μόνο στους πολιτισμένους λαούς που ζουν σε τεχνητό περιβάλλον,ενώ οι βάρβαροι που αναπνέουν καθαρό αέρα και τρέφονται λιτά,παρουσιάζουν ιδιαίτερη ανοσία.Μερικές φορές,ο έρωτας επιφέρει το θάνατο,κυρίως στους γιατρούς και λιγότερα συχνά στους ίδιους τους ασθενείς .
Ευγένεια ουσ. Η πιο αποδεκτή υποκρισία.
Ευφράδειαουσ.Η τέχνη να πείθεις προφορικά τους ηλιθίους πως το άσπρο μπορεί να φαίνεται, αλλά δεν είναι άσπρο.Περιλαμβάνει και το χάρισμα να κάνεις όλα τα χρώματα να φαίνονται άσπρα.
Ζηλιάρης επιθ. Ο υπέρμετρα προσηλωμένος στη διαφύλαξη αυτού που θα μπορούσε να χάσει μόνο αν δεν άξιζε να το κρατήσει.
Θρησκεία ουσ. Κόρη της Ελπίδας και του Φόβου, που εξηγεί στους αμαθείς τη φύση της αμάθειας.

Λατρείαουσ.Λαϊκή μορφή εξαθλίωσης.Διαθέτει ένα κάποιο στοιχείο υπερηφάνειας.

Μου αντων. Ο ανάρμοστος τύπος του Εγώ. Η προσωπική αντωνυμία έχει τρεις τύπους, τον εξουσιαστικό, τον ανάρμοστο, και τον καταπιεστικό. Κάθε τύπος είναι οι άλλοι δύο
Συγκίνηση ουσ. Εξουθενωτική ασθένεια που οφείλεται στο ανέβασμα της καρδιάς στο κεφάλι. Συχνά συνοδεύεται με άφθονη έκκριση υγρού χλωρικού νατρίου από τα μάτια.

Εδώ και 4 ώρες χτυπάει ασταμάτητα ένας συναγερμός έξω απο το σπίτι μου. Να το συμπεριλάβω στην αδικία η που αλλού?


Τρίτη, Απριλίου 15, 2008

περασμένα μεγαλεία...



...αυτό μόνο μου έρχεται στο μυαλό απο την εμφάνιση των raining pleasure στο athens video art στην Τεχνόπολη. Αδύναμες συνθέσεις, άνευροι, κακό παίξιμο, αρκετές φορές σου έφερναν στο μυαλό κακές britpop στιγμές απο το παρελθόν. Δεν ξέρω τι έφταιξε με αυτό το γκρουπ, δεν έχω ακούσει τον τελευταίο δίσκο, το live πάντως ήταν κακό. Το "έπιανες" στον αέρα. Το κοινό σαστισμένο δεν ήξερε τι να κάνει, ούτε οι κοπελίτσες που βλέπουν mad δεν κουνήθηκαν. Αργότερα μου είπαν οτι απο την αρχική μπάντα έχει μείνει ο Βασιλικός και ένα ακόμα άτομο. Να ένας λόγος λοιπόν..Ούτε με τα τραγούδια των διαφημίσεων τελικά δεν κατάφεραν να επικοινωνήσουν με κανέναν. Ο φίλος μου δίπλα εύστοχα σχολίασε "το επόμενο βήμα είναι να συνεργαστούν με τον Νταλάρα"! 

Δεν συνέβη το ίδιο με τους Night on Earth το χθεσινό βράδυ. Αφού "σοδόμισαν" τις συνθέσεις του Θ.Παπακωνσταντίνου, έπαιξαν και τα δικά τους -ακουστικά- γέμισαν το μικρό kinky kong αλλά και κατάφεραν να κάνουν τον έλληνα να βγάλει το σκασμό στην γαλαρία. Ωραίες συνθέσεις και παίξιμο.
*οι φωτογραφιες απο το δικτυο

Κυριακή, Απριλίου 13, 2008

Melt! Festival 2008

To Melt festival διεξάγεται κάθε χρόνο στο Ferropolis στο Gräfenhainichen της Γερμανίας (λίγο έξω απο το Βερολίνο). Για κάποιον άγνωστο λόγο δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στα δημοφιλή γεγονότα της Ευρώπης αν και στο line up συναντάμε μερικά απο τα πιο φρέσκα ονόματα ΤΩΡΑ:
Battles, Björk, Booka Shade, Boys Noize, Cobblestone Jazz ,Daniel Haaksman, dEUS, Editors, Ellen Allien, Franz Ferdinand, Fujiya & Miyagi, Get Well Soon, Gui Boratto GusGus, Hercules and Love Affair, Len Faki, Mathew Jonson, Modeselektor, Róisín Murphy, Sascha Funke, Supermayer , Superpunk, The Notwist, The Whitest Boy Alive, Tobias Thomas, Uffie & Feadz, Zoot Woman κ.α

Φέτος θα διεξαχθεί μεταξύ 18 κ 20 Ιουλίου και τα εισητήρια ξεκινούν απο 85 για το τριήμερο, 65 για διήμερο και 45 ευρώ για την τελευταία ημέρα που περιλαμβάνει την Bjork και 4 ακόμα μπάντες. Επαναλαμβάνω 45 ευρώ για την τελευταία ημέρα που περιλαμβάνει την Bjork και 4 ακόμα μπάντες. Στην τιμή συμπεριλαμβάνονται camping + parking. Θα επανέρχομαι κατα καιρούς με πληροφορίες αλλα και εντυπώσεις (όταν με το καλό φτάσει η 20η Ιουλίου).

Λίγες φωτογραφίες του χώρου απο προηγούμενες χρονιές για προβληματισμό (μουσικόφιλων και εγχώριων διοργανωτών)...





Angistri (έγραφε η πινακίδα του πλοίου)


Παρασκευή βράδυ στο Αγκίστρι. Το τρανζιστοράκι πιάνει μόνο έναν σταθμό που άγνωστοι χαρίζουν τραγούδια σε αγνώστους με όλη την σημασία (?). Ο (έλληνας) εκφωνητής αναγγέλει μπρεϊκ για διαφημίσεις, γιατί λέει, οι καιροί είναι δύσκολοι, λέει, και ότι όπως πάμε θα καταντήσουμε στα φανάρια. Επιστροφή απο το "μπρεϊκ" και συνεχίζει ακάθεκτος: Όλοι πρέπει να κάνουμε τα "κουμάντα" μας, λέει, γιατί τα φανάρια παραμονεύουν και φαντάζεστε εμένα, λέει, με το κάμπριο μου να ζητιανέυω στα φανάρια με τους Πακιστανούς...λέει...Τι λέει το άτομο?
Το ίδιο βράδυ αποφασίζουμε να βγούμε να βρούμε ένα μπαρ για να "πνίξουμε τον πόνο μας" (πραγματικός) και κολλάμε στην άμμο. Δεν ξέρουμε κανέναν. Μόνο έναν Αλβανό εργάτη και ντρεπόμαστε να τον ενοχλήσουμε αλλά είναι η μόνη λύση. Έρχεται σε δέκα λεπτά με την φόρμα του, μόλις είχε βγει απο το μπάνιο μας είπε. Μαζί και ένας φίλος και ομοεθνής που συνεχώς μας έλεγε, μην στεναχωριέστε-μην στεναχωριέστε για τίποτα, θα το βγάλουμε εμείς το αυτοκίνητο, ανθρώπινο είναι, αν το παθαίναμε εμείς αυτό στην Αθήνα δεν θα ερχόσασταν να μας βοηθήσετε? Εμείς, σιωπή. Ντρεπόμαστε για την σκέψη που κάναμε. Το αυτοκίνητο δεν βγαίνει. Παίρνουν τηλέφωνο και άλλον φίλο τους, τον ξυπνάνε, έρχεται. Βγάζουμε το αυτοκίνητο και πίνουμε μπύρες μαζί τους. Τις λίγες φορές που μιλάνε στην γλώσσα τους μας ζητάνε συγνώμη. Μας ζητάνε συγγνώμη που τους ξυπνήσαμε, τους βγάλαμε απο τα σπίτια τους, λέρωσαν τα ρούχα τους και μας ζητάνε συγνώμη γιατί λένε κάποιες λέξεις στα αλβανικά. Είναι αυτοί που μας κλέβουν, μας σκοτώνουν και μας παίρνουν τις δουλειές κατα τ'αλλα...