Στον ουρανό του τίποτα, με ελάχιστα

Τα δέντρα ζήλευα που όσο ζουν


ανανεώνουν τη νιότη τους
με φύλλα


φύλλα προσωρινά αιώνια


ερωτευμένα με τη βροχή.


Και τα αειθαλή


με τη σταθερή ωριμότητά τους


ίσως να μη γνώρισαν ποτέ


κάτι που να τρέμουν μη το χάσουν...

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ-Εκδόσεις Καστανιώτη

2010 με

λιγότερο κυνισμό

ειλικρίνεια

περισσότερο δημιουργικό ελεύθερο χρόνο

καθαρότητα

αγάπη

σεβασμό

αγκαλιές χωρίς φόβο

λιγότερο άγχος για...καριέρα

S H A R E