Μήδεια

Μπορώ να πω οτι χάρηκα -όταν έμαθα για της προσκλήσεις της γενικής πρόβας- που δεν είχα δεί την παλιά Μήδεια. Θα άρχιζα πάλι να κάνω επιπόλαιες συγκρίσεις και θα έχανα την (όποια) ουσία της φετινής παράστασης, που όπως έδειξε η προπώληση (5 παραστάσεις sold out σε μια μέρα) θα είναι το μεγάλο hit του χειμώνα. Ακόμα και αν διαγράψεις το όνομα του δημιουργού της και το hype γύρω απο αυτό τα τελευταία χρόνια, πάλι θα είχε την ίδια επιτυχία, ίσως έπαιρνε περισσότερο χρόνο. Η φετεινή Μήδεια είναι και "μαζική", όχι με την κακή έννοια του όρου και χωρίς σε καμιά περίπτωση να θέλω να αφαιρέσω κάτι απο την αδιαμφισβήτητη καλλιτεχνική της αξία, είναι παράσταση που θα αρέσει και στις κυριούλες με τις γούνες (το χειμώνα στο Παλλάς) και στην trendy αλτερνατίβα (που θα σπεύσει) και στους κριτικούς αλλά και στον αγέλαστο κόσμο της πρωτοπορίας (χωρίς βέβαια να το παραδέχεται). Αυτό μήπως δεν είναι και το ζητούμενο..ερωτηματικό μεγάλο. Τέσσερα τραπέζια σε λευκό (υγρό) φόντο και μια μεγάλη λάμπα στη μέση. Άψογη εικαστικά και τεχνικά, με επιβλητική μουσική και με εικόνες σπάνιας ομορφιάς (το ατού της παράστασης για μένα, μιας και δεν είμαι "εκπαιδευμένος" στο χορό), συγκλονιστική η ερμηνεία του Σερβετάλη ως σκύλου, κάποιες "κοιλιές" στη μέση του έργου (αυτό μπορεί να οφείλεται και στην κούραση) αλλά και με κάποιες πολύ δυνατές σκηνές που ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω όπως αυτή του "χρόνου" (τικ-τακ) όπου συμβολίζει μια λάμπα σ' ένα μακρύ καλώδιο που πηγαινοέρχεται απο το ένα τραπέζι στο άλλο πάνω απο το γεμάτο νερό πάτωμα, την στιγμή που για πρώτη φορά αλλάζει ο φωτισμός. Μου άρεσε η Μήδεια, αυτό κρατάω, δεν ξέρω αν είναι καλύτερη απο την παλιά (εδώ trailer) η άν έχουν χρησιμοποιηθεί σκηνές απο το "2" η άλλες παραστάσεις, δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Ο Παπαϊωάννου είναι μάστορης των εικόνων, αρκεί μια ματιά στη σελίδα του (απο' κεί οι φωτογραφίες) για να πάρεις μια γεύση της (υψηλής) αισθητικής του. Στο τέλος χαιρόμουν πάλι που κινητοποιηθήκαμε τόσο γρήγορα για να μπορέσουμε να φτάσουμε έγκαιρα εκεί (7 το απόγευμα), η συγκίνηση όμως που περιμέναμε παρακολουθώντας την... (δυστυχώς?) δεν ήρθε ποτέ.