Παρα τις χλιαρές κριτικές και τις άσκοπες συγκρίσεις με το Good bye Lenin, ο Bille Eltringham πέτυχε νομίζω -κατα το μεγαλύτερο μέρος τουλάχιστον- το "σκοπό" του. Κατάφερε να κάνει μια ταινία -βασισμένη έστω σε αληθινή ιστορία- ανάλαφρη, σατιρίζοντας ταυτόχρονα τα κομμουνιστικά ιδεώδη της εποχής, τη Στάζι και την πολιτική κατάσταση στη Γερμανία στα τέλη του 60. Ο δάσκαλος κος Ράτκλιφ δέχεται μετά χαράς να μετατεθεί απο την Αγγλία σε σχολείο της Ανατολικής Γερμανίας, κουβαλώντας μαζί παιδιά, κουνιάδο και σύζυγο. Η οποία σύζυγος όμως είναι τόσο αποξενωμένη εκεί που ετοιμάζει τη δική της επανάσταση. Ειδικά η σύζυγος παίζει καταπληκτικά το ρόλο της βαρετής (?) housewife αλλά και γενικότερα, απο τη μικρή Μαίρη ως τη rat-catcher γειτόνισσα, όλες οι μούρες είναι διαλεγμένες μια προς μια. Η Επανάσταση της κας Ρατκλιφ, δεν θελει να αποδείξει τίποτα περισσότερο απο αυτό που ξεκάθαρα δείχνει. Ίσως να ξεχειλώνει λίγο την εικόνα της Στάζι και να τους παρουσιάζει περισσότερο ως καρικατούρες αλλά είναι απλά μια κωμωδία...
Πάντως tags, όπως Στάζι, υπαρκτός σοσιαλισμός, Ανατολική Γερμανία, κομμουνισμός, παίζουν πολύ στον κινηματογράφο τον τελευταίο καιρό, είτε με το Goodbye Lenin του Wolfgang Becker πριν 3- 4 χρόνια (με την εξαιρετική μουσική του Yann Tiersen), είτε με το περσινό "φαινόμενο" με τις Ζωές των Άλλων αλλά και με ακόμα μια ταινία που θα βγει το χειμώνα, πάλι Γερμανού σκηνοθέτη, το Der Baader Meinhof Komplex, με την Martina Gedeck (απο τις Ζωές) στο ρόλο της Meinhof, αυτή τη φορά για τη δράση της RAF.
Μιλώντας πάλι για κομμουνισμό, βρήκα αυτή την αφίσσα
Μιλάμε για τόοοοση πρωτοπορία, παντού...έχουν βάλει διαφήμιση και στο facebook (μου είπαν).
2 σχόλια:
exeis ena provlima pantws me tin kne apo palia.
Με διαβάζετε πάντως κε κοκκινε...ειναι μεγάλη συζήτηση αυτη της κνε/κκε. Σταθηκα μόνο στη λέξη πρωτοπορία, που εντάξει, μην σας παραθέσω το προγραμμα με τις δράσεις και τα θεματα του φεστιβαλ εδω και γελάμε...μα τόσες λέξεις υπάρχουν...
Δημοσίευση σχολίου