Ζήτω το έντεχνο

Εν έτη 2008 το ελληνικό "έντεχνο" τραγούδι (ο όρος έντεχνο, στην Ιστορία της Μουσικής αν θυμάμαι καλά είναι συνώνυμο με το σύγχρονο, κάτι που αλλάζει μορφή και εξελίσεται συνεχώς), κυκλοφορεί με τίτλους σαν κι αυτόν παραπάνω. Η γιάφκα του ΚΚΕ να είναι καλά που (υποθάλπτει και) συντηρεί ακόμα τέτοιες μετριότητες. Το ψωμί παραπέμπει που αλήθεια, μήπως στην ακρίβεια και στην αέναη μάχη του εργάτη κατα του συστήματος? Η εφημερίδα? Προφανώς έχουν μείνει στην εποχή που ο Ριζοσπάστης κρυβόταν κάτω απο τα κρεβάτια και τους νεροχύτες... Διάβαζα μια συνέντευξη του Σ.Κραουνάκη που υποστήριζε οτι ψηφίζει ακόμα το ΚΚΕ γιατί είναι οι μόνοι που αγωνίζονται ακόμα για το δίκιο του εργάτη. Ναι, με ποιόν τρόπο γίνεται όμως αυτό? Με τις ντουντούκες και τις ακραίες απόψεις τους για το πολιτικό σύστημα? Έξω απο την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΟΚ παλιά), έξω απο το ΝΑΤΟ, έξω οι Αμερικάνοι, έξω απο παντού. Μόνοι μας, να είμαστε μόνοι μας. Απόψεις που δεν απέχουν πολύ απο αυτές του Λιακόπουλου και του ΛΑΟΣ. Έλεγα για το "έντεχνο" όμως, απο τη μια όλοι αυτοί οι βαρετοί με ψωμιά και εφημερίδες και απο την άλλη αυτή η ανεκδιήγητη που αναρωτιέται αν ο Θωμάς είναι σπίτι και διαφημίζει αβέρτα τραπεζικά δάνεια. Την ίδια στιγμή που ακόμα και οι "φτωχοί" Βαλκάνιοι γείτονες  "ξύπνησαν" και τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα απο εμάς εδώ, στην κοιτίδα του πολιτισμού. Καληνύχτα πατριώτες...