Loss

Loss Nicole Natri collage

Καθώς συζητούσαμε στο τηλέφωνο (ψύχραιμα πια) με τη Μ. για μια δυσάρεστη κοινή εμπειρία που βιώσαμε, θυμήθηκα τη βεβιασμένη διαδικασία ακύρωσης των καρτών μου το προηγούμενο βράδυ. Η διαδικασία εχει ως εξής: τηλεφωνείς στο νούμερο τάδε που λειτουργεί 24 ώρες, βγαίνει ο τηλεφωνητής και ανάλογα με το θέμα που σε ενδιαφέρει, δεν πατάς πλήκτρο απλά προφέρεις την προκάτ λέξη. Τη λέξη απώλεια την είπα -φωναχτά- 4 περίπου φορές σε διαφορετικούς τηλεφωνητές και συνειδητοποιώ τώρα ότι όλες οι τράπεζες έχουν το ίδιο σύστημα αντιμετώπισης τέτοιων περιπτώσεων και οτι η λέξη απώλεια μάλλον έχει αντικαταστήσει τη λέξη κλοπή. Είμαι σχεδόν σίγουρος οτι με λίγο περισσότερο ψάξιμο θα ανακαλύψει κανείς ότι αυτά τα νομικά τερτίπια, είναι τακτικές των τραπεζών ώστε να μην αναγκαστούν σε καμία περίπτωση να προβούν σε οποιαδήποτε αποζημίωση πελάτη τους μιας και όση ώρα θυμάμαι ότι μιλούσα με την εξυπηρέτηση πελατών, δεν ανέφεραν καθόλου τη λέξη κλοπή. Τέτοια ώρα τέτοια λόγια, εκείνη τη στιγμή δεν σκέφτεσαι τίποτα άλλο απο το πως θα μπορέσεις να γλυτώσεις περισότερα χρήματα απο το λογαριασμό σου και συμφωνείς σε ότι σου πουν, κάπως έτσι κατάφερα να μπλοκάρω τον δικό μου.
Παρ'ολα αυτά η λέξη απώλεια έχει καρφωθεί στο μυαλό μου, το τελευταίο διάστημα την αναφέρω συχνά, όχι με την έννοια της κλοπής όπως χθες, την έχω συνδυάσει με "σημαντικότερες καταστάσεις" (αν και η κλοπή της τσάντας μου ήταν εξίσου σημαντική) όπως το πένθος, το αποτέλεσμα του "χάνω", την απουσία γενικότερα. "Ζητάω βοήθεια από ανήμπορα χέρια, που ριούν στην αγάπη και τον τρόμο, πήρες λάθος τον δικό μου δρόμο, και ψάχνεις το φως μου σε σβησμένα αστέρια" , είναι μια στροφή του Έγινε η Απώλεια Συνήθεια μας, που δεν μπορώ να πω οτι ακούγεται ευχάριστα με τους 40 βαθμούς είναι όμως σπαρακτικό ορόσημο της ελληνικής nineties ροκ ποίησης , που συχνά-πυκνά η αναφορά της λέξης μου το θυμίζει. "Ξέρεις, αυτό που έκανες (το γεγονός ότι αγόρασα πάλι ίδια τσάντα-γυαλιά-πορτοφόλι αντικαθιστώντας τα κλεμμένα) δεν είναι και πολύ καλό, θέλω να πω ότι δηλώνει μια αδυναμία του χαρακτήρα σου να διαχειρίζεται την απώλεια, το να αποχωρίζεσαι πράγματα..." Συμφωνήσαμε, χαμογελώντας συγκαταβατικά. Έτσι κλείσαμε το τηλέφωνο. Και οι δύο το ίδιο κάνουμε.