7 μέρες μακριά, λέγεται η πρώτη δουλειά των Chromatic Sequence και -συγκινητικά- μοιράζεται δωρεάν στις συναυλίες τους. Μια "πολυτελή" συσκευασία με ένθετο και πληροφορίες για τη μουσική τους παρέλαβα στο άψογα στημένο live -που δυστυχώς δεν κατάφερα να παρακολουθήσω μέχρι το τέλος- την προηγούμενη Παρασκευή στο μικρό kong, "θεατρικό σκηνικό", χωρισμένο σε 2 επίπεδα, στο πατάρι τα κλασσικά όργανα (τσέλο, βιολί φλάουτο κα) και στον κάτω χώρο το λαπτοπ και τα συνθια, μέσα σε αιωρούμενες κορνίζες προβάλλονταν τα εκπληκτικά βιντεο και μια "ζωντανή" κάμερα έδειχνε στους κάτω τι συνέβαινε επάνω και το αντίστροφο. Μια μείξη κλασσικής και ηλεκτρονικής μουσικής -ενίοτε σκοτεινής και industrial- στίχοι "παραμυθένιοι" αλλά και αποσπάσματα απο Λόρκα και Σάρα Κέιν σαν κι αυτό "Κόψε μου τη γλώσσα, ξερίζωσε μου τα μαλλιά, κόψε μου τα χέρια αλλά ασε μου την αγάπη μου άσε μου την αγάπη μου, καλύτερα να έχανα τα πόδια μου, να μου ξερίζωναν τα δόντια, να μου έβγαζαν τα μάτια, παρά που έχασα την αγάπη μου παρά που έχασα την αγάπη μου.
Στις 4.48 the happy hour ευτυχισμένη ώρα όταν με επισκέπτεται η διαύγεια, ζεστό σκοτάδι που μουσκεύει τα μάτια μου, δεν γνωρίζω αμαρτία, τώρα πεθαίνω για κάποιον που δεν νοιάζεται τώρα πεθαίνω για κάποιον που δεν ξέρει, με κάνεις κομμάτια, μιλα μιλα μιλα, επικύρωσε με υπεράσπισε με δες με αγάπα με, κοίτα με χάνομαι κοίτα με χάνομαι κοίταμε κοίτα κοίτα, εγώ τον εαυτό μου δεν τον συνάντησα ποτέ, εμένα που το πρόσωπο μου είναι κολλημένο στην πίσω όψη του μυαλού μου".
Στις 4.48 the happy hour ευτυχισμένη ώρα όταν με επισκέπτεται η διαύγεια, ζεστό σκοτάδι που μουσκεύει τα μάτια μου, δεν γνωρίζω αμαρτία, τώρα πεθαίνω για κάποιον που δεν νοιάζεται τώρα πεθαίνω για κάποιον που δεν ξέρει, με κάνεις κομμάτια, μιλα μιλα μιλα, επικύρωσε με υπεράσπισε με δες με αγάπα με, κοίτα με χάνομαι κοίτα με χάνομαι κοίταμε κοίτα κοίτα, εγώ τον εαυτό μου δεν τον συνάντησα ποτέ, εμένα που το πρόσωπο μου είναι κολλημένο στην πίσω όψη του μυαλού μου".
Για το 4.48 (κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις κοαν) έχουν γραφτεί πάρα πολλά, απ'τη μια κουβαλάει το βάρος της άσχημης ψυχολογικής κατάστασης της δημιουργού του, άπο την άλλη είναι ημιτελές και όχι τόσο "θεατρικό" όσο θα ήθελαν οι κριτικοί και βέβαια είναι το τελευταίο της έργο πριν πεθάνει. Για τους Chromatic Sequence εύχομαι να γραφτούν τα καλύτερα και χαίρομαι που όταν τους ακούς δεν "αναγκάζεσαι" να πεις -μειδιάζοντας- αυτό το γαμημένο: για έλληνες καλοί είναι.
(Μιλώντας για τη Σάρα Κέιν σκέφτηκα ότι για δύο πράγματα που δεν είδα έχω μετανιώσει περισσότερο, την "μεγάλη της επιτυχία" της Καθαροί πια που ανέβασε ο Βογιατζής το 2001 και μια συναυλία την ίδια χρονιά νομίζω, των Death In Vegas στο Ρόδον)
(Μιλώντας για τη Σάρα Κέιν σκέφτηκα ότι για δύο πράγματα που δεν είδα έχω μετανιώσει περισσότερο, την "μεγάλη της επιτυχία" της Καθαροί πια που ανέβασε ο Βογιατζής το 2001 και μια συναυλία την ίδια χρονιά νομίζω, των Death In Vegas στο Ρόδον)
2 σχόλια:
οι c s εσκισαν εγω ειχα παει την πεμπτη και νομιζα οτι δεν τα ζουσα στην αθηνα αυτα που εβλεπα. πηρα κι εγω το cd -ΛΑΜΨΕ-ΣΒΗΣΕ-ΣΧΙΣΕ-ΚΑΨΕ-ΣΤΥΨΕ-ΣΦΥΞΕ-
ΧΤΥΠΑ-ΣΧΙΣΕ-ΛΑΜΨΕ-ΣΒΗΣΕ
ηταν πολυ καλοι, και συνεχιζω απο το ιδιο..υδροχλωρικη φλουοξετινη (στην αγορα προζακ) 20 μλ. αυξηθηκε στα 40 μλ. αυπνία, ασταθης ορεξη, απωλεια βαρους 14 κιλα. ισχυρο αγχος, ανικανη να φτασει σε οργασμο, δολοφονικες σκεψεις εναντιον ορισμενων γιατρων και φαρμακοβιομηχανων. διεκοπη. psychosis κανονικη. καλως ηρθες
Δημοσίευση σχολίου