Σάββατο βράδυ, στην Αβραμιώτου η "νύχτα" ξεκίνησε νωρίς, έφτασα στις 9 ακριβώς για τον ίδιο λόγο που με πρωτοφανή συνέπεια είχε μαζευτεί τόσος κόσμος. Τα εισιτήρια για τον Ulrich Schnauss είχαν εξαντληθεί απο τις προηγούμενες μέρες γεγονός που έκανε τους περισσότερους -απο αυτούς που τελικά έμειναν απ' έξω- νευρικούς. Συμπαθητικοί (και ευτυχισμένοι φαντάζομαι, αφού, εκτός ότι έπαιζαν για πρώτη φορά, στο τέλος είχαν την ευκαιρία να τζαμάρουν με το "είδωλο" τους) και χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις οι πιτσιρικάδες No clear mind, άνοιξαν τον δρόμο για κάτι που νομίζω ούτε οι πιο πιστοί φαν του Schnauss δεν περίμεναν οτι θα συμβεί. Τέτοιον ογκώδη ήχο είχα να ακούσω πάρα πολύ καιρό. Καθισμένος σε μια καρέκλα με γυρισμένη την πλάτη στο κοινό, ο Schnauss ιδιαίτερα προσιτός και κεφάτος κατάφερε και μετέτρεψε το συγκεκριμένο, ως ένα απο τα πιο πετυχημένα-εμπορικά και καλλιτεχνικα-live του 2008. Η "λυσσασμένη" ενέργεια και η γερμανική αυστηρότητα στην ροή και στο χτίσιμο των ήχων του, η τέλεια ακουστική, τα πραγματικά περιορισμένα εισιτήρια και αυτός ο ανέλπιστα "λυτρωτικός" ατσάλινος θόρυβος, νομίζω θα κανει τους πάντες (αλλά και τον ίδιο αφού ενθουσιασμένος με το κοινό, ξανανέβηκε 2 φορές στην σκηνή) να θυμούνται με συγκίνηση τη χτεσινή βραδιά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου