untitled #1

ένα πρόσωπο, δύο δρόμοι

απατηλά όνειρα μέσα στα σύννεφα
δίπλα στο φάρο υπάρχει μια σκάλα που οδηγεί εκεί
τα πρωινά ανεβαίνω κι εγώ, δεν με βλέπει κανείς εκεί πάνω
χρώματα που δεν αντέχουν τα μάτια σου
χιλιάδες γραμμές αεροπλάνων, σβήνουν
ένα κορίτσι που κλαίει είναι ακόμα η αγαπημένη μου ζωγραφιά
ταυτόχρονα με διαλύει ειδικά όταν τα δάκρυα καίνε το πρόσωπο μου
μια μικρή επανάλειψη είναι ο κόσμος- μέχρι να τελειώσει δεν υπάρχει τέλος
η αγάπη το ίδιο - σαρκαστική
ήχοι, εικόνες, φωνές του δρόμου, γύμνια
η ευτυχία πάνω απο το κρεβάτι μου
και η απελπισία γύρω απ'αυτό
τίναξε τα μαλλιά σου, έχουν γεμίσει αστέρια απο χθές
κοιμήθηκες στα πόδια μου μπροστά στη μικρή εκκλησία
στήνοντας μικρές ιστορίες, οι ευχές θα βγουν αληθινές
κάνε μου ένα δώρο ...